Ο πόλεμος των χαρακωμάτων...
...και η άτυπη συμμαχία των αρχηγών
Το μπάχαλο που λέγεται Ελλάδα το κυβερνάνε μπαχαλάκηδες που λέγονται πολιτικοί. Το φαινόμενο, φυσικά, δεν είναι σημερινό, όμως σε ετούτες τις ημέρες καταφέραμε να φτάσουμε σε εκείνο το σημείο κατά το οποίο φωνάζεις «νάτος ο κλέφτης» και να σε οδηγούν στην αστυνομία επειδή «είσαι αίτιος επεισοδίων…»!!!
Πώς αλλιώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει, άραγε, το μηδενικό ενδιαφέρον των πολιτικών αρχόντων αυτού του τόπου για τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα; Κόπτονται, τρέχουν κα δεν φτάνουν, νομοθετούν και ακυρώνουν, οι κυβερνώντες. Κόπτονται, τρέχουν και δεν φτάνουν, παρακολουθούν και αυτοακυρώνονται οι υπόλοιποι…
Μεγάλο το πρόβλημα το οικονομικό. Κανείς δεν θα διαφωνήσει…
Γιατί όμως δεν αναρωτιούνται «πως έφυγαν τα λεφτά», «ποιος πήρε τα λεφτά» ή «τι έφταιξε στο σύστημα και μπόρεσαν να κλαπούν τόσα πολλά χρήματα»; Οι ερωτήσεις αυτές είναι οι απόλυτα φυσιολογικές, για όποιον δεν θέλει να επαναληφθούν τα ίδια και στο μέλλον. Μα αντί οι πολιτικοί μας άρχοντες να ενδιαφέρονται για το πώς θα κλείσουν τις τρύπες του συστήματος, αυτοί ενδιαφέρονται για το πώς θα ανοίξουν τρύπες στις δικές μας τσέπες…
Anyway (τέλος πάντων, όπως θα έλεγε και ο Γιώργος), τα οικονομικά μας προβλήματα έχουν αίτια και αφορμές που δημιουργήθηκαν, έχουν ενόχους, αλλά έχουν και λύσεις… Μάλιστα, σε μία άτυπη συμφωνία, ο Γιώργος πελαγοδρομεί (βλέπετε έχει αφήσει στο «πόδι» του τον Θεόδωρο Πάγκαλο) και από την άλλη ο Αντωνάκης διαφωνεί τόσο που να μην δημιουργεί προβλήματα… Πετάει που και που από καμία «ιδέα», κάποιο «λογίδριο» και άντε να πάμε παραπέρα για να μην ξεφύγει πολύ το θέμα και αρχίσει να πολυσυζητιέται… Δεν λέω, καλή η τακτική… δύο παλιών γνωστών, συμφοιτητών και… ποιος ξέρει τι άλλο (υπάρχει κι εκείνη η αναθεματισμένη η φωτογραφία από τα νιάτα τους που περήφανοι φωτογραφήθηκαν με άλλους δύο με φόντο το… σκοτάδι!)
Πού όμως δεν διαφαίνεται καμία απολύτως διάθεση για να δοθεί λύση, αλλά τουναντίον σύσσωμοι οι πολιτικοί άντρες τρέχουν να συγκαλύψουν και υπογείως να προωθήσουν την επιβολή της ανομίας ως νομιμότητα; Το θέμα της λαθρομετανάστευσης, το πλέον φλέγον ζήτημα (μέχρι στιγμής) του 21ου αιώνα για την Ελλάδα, βρίσκει τον Γιώργο να θέλει να το τρέξει γρήγορα (έχει πράγματι πολλούς και διάφορους σοβαρούς, για τον ίδιο και το τσίρκο του, λόγους) και να τελειώνει με τους Έλληνες, ενώ ο Αντωνάκης αρκείται στο να διαφωνεί συμφωνώντας ενώ διάφορα στελέχη του (βλέπε Παυλόπουλος) θεωρούν πως τα μέτρα Ελληνοποίησης της κυβέρνησης είναι πολύ σφιχτά και θα μπορούσε να τα χαλαρώσει κάπως… (στο σημείο αυτό αναρωτιόμαστε όλοι μας για τον πρώην ΥΠΕΣ της χώρας: «πες μας τι πίνεις και δεν μας δίνεις…»).
Γενικότερα, η στάση αυτής της κυβέρνησης (που δεν είναι ΠΑΣΟΚ και ίσως χρειάζεται να τονισθεί αυτό, όπως ίσως και να χρειάζεται να συζητηθεί γιατί το ΠΑΣΟΚ τρέμει –κυριολεκτικά- ένα τσούρμο θολοκουλτουριάρηδων και δεν τολμά κανένας ψηφοφόρος και κανένα στέλεχός του να καταγγείλουν την φασιστοκρατία των κυβερνώντων…) μπορεί να χαρακτηρισθεί σαν μάχη χαρακωμάτων. Τελείως τυχαία, την ίδια στάση αντιμετώπισης των πολιτικών ζητημάτων έχει και ο πρόσφατος αρχηγός της Ν.Δ. Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος προτιμά να μπει στα χαρακώματα και να βγάζει που και που κανέναν «καμικάζι», για να μην χάνεται και το χρώμα της (πολιτικής) μάχης…
Η διαβούλευση με τους πολίτες πάει σύννεφο, ενώ το δούλεμα στους πολίτες πέφτει ολοένα και περισσότερο απροκάλυπτα, τόσο από τον Γιώργο όσο και από τον Αντώνη… Προφανώς, οι δύο πολιτικοί άντρες έχουν συνεννοηθεί (ελπίζω πως δεν έχουν προσυνεννοηθεί) σε μία κοινή πολιτική γραμμή, έχουν βρει, προφανώς, την «χρυσή τομή» στις πολιτικές τους και έχουν αποφασίσει να ωθήσουν τις εξελίξεις (εν όψει εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας) και την πολιτική ζωή της χώρας, στην εφαρμογή μίας άτυπης, τυπικής ή επίσημης «διαρχίας». Το «σενάριο» είναι καλό και έχει και… «δράκο» (είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση που θα «θέλει να μας τα φάει όλα»…), ενώ παίζουν και κάποια σασπένς με τον Ταγίπ, το Αιγαίο και τη Θράκη… Φυσικά, ο νέος πληθυσμιακός χάρτης της χώρας θα έχει μεταβληθεί με απόφαση του Γιώργου, την οποία θα απορροφήσει η ανάγκη ενότητας της Νέας Δημοκρατίας… και άστα να πάνε…
«Το δώσανε το παιχνίδι πατριώτη», μου φωνάζει κάποιος… Και τι να πω εγώ; Πώς δεν το έδωσαν; Μα, ρε παιδιά, εκεί στη Νέα Δημοκρατία δεν υπάρχει κανείς να φωνάξει του αρχηγού σας ότι «τελείωσαν αυτά που ήξερες Αντωνάκη…; Κι εκεί, στο αγωνιστικό ΠΑΣΟΚ, δεν υπάρχει ούτε ένας σοσιαλιστής (το λι με γιώτα) που να φωνάξει στον Γιωργάκη ότι «πρόεδρε, κάνε ποδήλατο, γιατί σε αυτό τα καταφέρνεις καλύτερα»;
Όταν τα μέλη και των δύο κομμάτων θα δούνε την πρόταση για ποσόστωση στην συμμετοχική διαδικασία επί των πολιτικών θέσεων και για τους –νεοέλληνες Πα(σο)κιστανούς και λοιπούς αγνώστου ταυτότητας ταλαιπωρημένους, τότε θα καταλάβουν πως η δημοκρατία είναι και ένας τρόπος για να δολοφονήσεις έναν λαό, ένα έθνος ολόκληρο και να παραδώσεις μία χώρα αμαχητί… τότε θα κατανοήσουν πως η πρότερη ελευθεριότητά τους οδηγεί σε θέσεις εξουσίας (μικρής ή μεγάλης) σε Δήμους, Νομούς, Περιφέρειες, αλλά και στην Βουλή (με κόμματα και βουλευτές) ανθρώπους που δεν θα γνωρίζουν να μιλάνε, να γράφουν και να αισθάνονται ελληνικά…
Όταν οι εντολές των διάφορων ΜΚΟ και οι απόψεις των διάφορων Δραγώνων θα καταστήσουν την χώρα μία σύγχρονη μικρή Βαβέλ, τότε ο Γιωργάκης και ο Αντωνάκης, σφιχταγκαλιασμένοι θα αναπολούν τα πρότερα και θα κατανοήσουν το μέγεθος (σε όλες του τις διαστάσεις) της πολιτικής τους μικρότητας…
Κωνσταντίνος
Υ.Γ.: Απορία προς τον Γιώργο και τον Αντώνη: Γίνεται κάποιος Πακιστανός Έλληνας… Πολύ ωραία… Φυσικά, για να γίνει αυτό πρώτα πρέπει να υπηρετήσει ΚΑΙ στον ελληνικό στρατό… Θα θέλει να υπηρετήσει; Και εάν θέλει, θα μπορεί να συνεννοηθεί; Και εάν χρειαστεί, αναρωτιέμαι σε θεωρητικό επίπεδο, να πολεμήσει, είναι σίγουρο πως θα στρέψει το όπλο του προς τα εμπρός όπου (υποθετικά) θα βρίσκονται μουσουλμάνοι ή θα το γυρίσει προς τον διπλανό του χριστιανό; Απορία εκφράζω και ευθύνη δεν έχω καμία για τις δικές σας αποφάσεις…
Αναρτήθηκε από Κωνσταντίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου