Η (χαμένη) τιμή της αλήθειας
Επί της ουσίας: Ο κ. Γιώργος Βότσης σε άρθρο του στην «Ε» (24.VIII.2009) ζητά από «ορισμένους αδιάντροπους να βάλουν χαλινάρι στο στόμα τους» για την κριτική που έκαναν στον κ. Περικλή Κοροβέση περί όσων ο ίδιος είπε για την Αριστερά εν σχέσει με τις μίζες της Ζήμενς, ανακυκλώνοντας -πάντα κατά τον κ. Βότση- όσα εκείνος είχε γράψει σε άλλο άρθρο του, πάλι στην «Ε», στις 13.7.2009.Για να ξέρουμε για τι μιλάμε, ο κ. Βότσης αναδημοσιεύει στο δεύτερο άρθρο του το «επίμαχο», όπως το προσδιορίζει ο ίδιος, χωρίο του πρώτου, το οποίον κατά λέξιν έλεγε τα εξής:
«...Οι δραστηριότητες της "Ζίμενς" στη χώρα μας έχουν μια εξόχως ενδιαφέρουσα προϊστορία διάστικτη από σκανδαλωδώς χαριστικές πολιτικές ενέργειες. Η κορυφαία το 1990: Η τότε "οικουμενική" κυβέρνηση του Ξεν. Ζολώτα απεφάσισε να ακυρώσει διεθνή διαγωνισμό για την ψηφιοποίηση του ΟΤΕ, που έβαινε προς προκλητικά χαριστική κατακύρωση στη "Ζίμενς" σε σύμπραξη με την Intracom του Σωκ. Κόκκαλη και να προκηρύξει νέο. Και ξαφνικά παρενέβησαν από κοινού οι τρεις πολιτικοί ηγέτες (Αν. Παπανδρέου, Κ. Μητσοτάκης και Χ. Φλωράκης), ανέτρεψαν πραξικοπηματικά την κυβερνητική απόφαση και η κατακύρωση ολοκληρώθηκε -ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για τη συναινετική διαπλοκή και όσα έκτοτε ακολούθησαν. Ανεπιβεβαίωτες φήμες, που ουδέποτε διερευνήθηκαν, προσδιόριζαν τότε τη "μίζα" σε δύο δισ. δρχ. για το κομματικό ταμείο του ΠΑΣΟΚ, άλλα τόσα για τη Ν.Δ. και ένα δισ. για τον ενιαίο τότε "Συνασπισμό". Ποια είναι η όλη αλήθεια, ο Θεός και η ψυχή τους. Το απολύτως βέβαιο κι εύγλωττο είναι το πολιτικό ομόθυμο αρχηγικό πραξικόπημα...».
Μάλιστα, προς επίρρωσιν της άποψής του, ότι δηλαδή επρόκειτο για «ομόθυμο πολιτικό πραξικόπημα» των τριών αρχηγών (Μητσοτάκη, Παπανδρέου, Φλωράκη), ο αρθρογράφος λίγο παρακάτω στο ίδιο άρθρο προσθέτει:
«Θέλουν τώρα να πιστέψουμε ότι το αρχηγικό πραξικόπημα έγινε μόνο και μόνο για το καλό του ΟΤΕ (και της... πατρίδας!) και να δεχθούμε ότι ήταν ανίκανος ο αείμνηστος Ξεν. Ζολώτας, που αρνήθηκε με σθένος να συνδέσει το όνομά του με ένα τεράστιο σκάνδαλο; Ε, όχι...».
Τα πράγματα δεν έγιναν έτσι! Δεν θα μπούμε στην προϊστορία της ιστορίας και πώς από τον Σεπτέμβριο του 1986, μετά από εισήγηση της κυρίας Βάσως Παπανδρέου, μπήκε ταφόπλακα στην ΕΛΒΗΛ και την προσπάθεια των Ελλήνων επιστημόνων να αποκτήσουμε εγχώρια ψηφιακή τεχνολογία, αποφασίζοντας την «επιλογή δύο συστημάτων τεχνολογίας της Ερικσον και της Ζήμενς», αλλά θα σταθούμε από τον Μάρτιο του 1988 και ύστερα.
Τότε, ο πολύς Θεοφάνης Τόμπρας και όχι η Οικουμενική, υλοποιώντας απόφαση του Ανδρέα, αποφάσισε να αναθέσει στη Ζήμενς-Τηλεβιομηχανική και στην Ιντρακόμ την προμήθεια 84.000 ψηφιακών κυκλωμάτων και 20.000 ψηφιακών παροχών δαπάνης 6,6 δισ. δραχμών (συμβάσεις με τις δύο Εταιρείες 7170 και 7160/30.3.1988)......................
ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΟΝ>>>>>>> magnitis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου