Η πρώτη έρευνα για ουράνιο στην Ελλάδα ξεκίνησε το 1953. Το 1954 ιδρύθηκε στη χώρα η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (ή ΕΑΕ) και το 1960 δημιουργήθηκε το Γεωλογικό Τμήμα της ΕΑΕ, με σκοπό την έρευνα για τον προσδιορισμό κοιτασμάτων ουρανίου.
Στο διάστημα 1971-1976, ξένοι επιστήμονες πραγματοποιούν έρευνα για ουράνιο στην περιοχή Παρανεστίου και προσδιορίζουν σημαντικές περιεκτικότητες ουρανίου στους λιγνίτες της Δράμας. Είναι γνωστό στους ειδικούς ότι οι οργανικές ύλες όπως ο λιγνίτης έχουν ιδιαίτερη απορροφητικότητα στο ουράνιο (και το φωσφόρο). Το πρόβλημα είναι ότι η απόληψη του ουρανίου από τους λιγνίτες και γενικότερα τις οργανικές ύλες παρουσιάζει εξαιρετικές δυσκολίες και είναι απαγορευτικά δαπανηρή. Χαρακτηριστικά ανφέρεται ότι στους λιγνίτες του Παρανεστίου βρέθηκαν περιεκτικότητες σε ουράνιο της τάξεως των 10.000 ppm (10%).
Παράλληλα με τους ξένους ερευνούσε την περιοχή για ουράνιο και ο ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ και το ΙΓΜΕ. Το 1978 το ΙΓΜΕ διαπίστωσε ότι το ουράνιο περιέχεται εκτός από τους λιγνίτες και σε πετρώματα της περιοχής. Από το 1979 το ΙΓΜΕ, μόνο πλέον, αρχίζει συστηματική έρευνα στο ρόμβο που προσδιορίζεται από τις πόλεις Δράμα, Παρανέστι, Ξάνθη, Καβάλα, με μερικές επεκτάσεις βόρεια και βορειοδυτικά του Παρανεστίου.
Την περίοδο 1980-1983 γίνεται η πλέον εντατική έρευνα από το ΙΓΜΕ στην πιο πάνω περιοχή. Η έρευνα ξεκινησε με προσδιορισμό πεδίων ακτινοβολίας με τη χρήση σπινθηριστή και συσκευής Geiger-Müller. Στις περιοχές που παρουσίασαν έντονες ενδείξεις παρουσίας ουρανίου εγκαταστάθηκε κάνναβος 20Χ20 μ. και έγιναν λεπτομερέστερες μετρήσεις. Ακολούθησε εγκατάσταση καννάβου 8Χ16 για όρυξη γεωτρήσεων και εξαγωγή καρότων για τον ακριβή προσδιορισμό των ουρανιούχων μεταλλευμάτων. Οι περιοχές στις οποίες προσδιορίσθηκαν τα σημαντικότερα κοιτάσματα είναι: το Αρχοντοβούνι, η Σπηλιά, τα Διπόταμα, η Πρασινάδα, το Πτερωτό και η περιοχή του μεταλλείου της ΠΟΡΣΕΛ. Τα ουρανιούχα οξείδια που προσδιορίσθηκαν είναι βασικά ο πισουρανίτης και ο ουρανίτης.
Η έρευνα που πραγματοποίησε το ΙΓΜΕ ήταν εφαρμοσμένη, δηλαδή δεν εξήγαγε θεωρητικά μόνο συμπεράσματα. Οι γεωτρήσεις που πραγματοποιήθηκαν έφτασαν σε βάθος μέχρι 200 μ. Προσδιορίσθηκαν περιεκτικότητες έως 10% (10.000 ppm), με όριο εκμεταλλευσιμότητας στην περίοδο της έρευνας το 0,01% (100 ppm). Η μέση περιεκτικότητα στην περιοχή Αρχοντοβουνίου προσδιορίσθηκε σε 0,05% (500 ppm) και η συνολική ποσότητα του ουρανίου σε 600 τόνους.
Στην περίοδο της εντατικής έρευνας εγκαταστάθηκε στην περιοχή πιλοτική μονάδα παραγωγής συμπυκνώματος ουρανίου με τη μέθοδο έκπλυσης με θειϊκό οξύ (H2SO4) και απόληψη του ουρανίου με ρητίνες.
Ο εμπλουτισμός διακρίνεται στην παραγωγή συμπυκνώματος οξειδίων ουρανίου – που γινόταν στο Παρανέστι – και στον ισοτοπικό διαχωρισμό για την παραγωγή πυρηνικού καυσίμου. Ο ισοτοπικός διαχωρισμός συμπυκνώνει (”εμπλουτίζει”) το σχάσιμο U235 σε περιεκτικότητα 3%, όμως αυτήν την τεχνολογία δεν την κατέχει η Ελλάδα. Από το U238 παράγεται το πλουτώνιο (Pu239), που επίσης είναι πυρηνικό καύσιμο. Το πλουτώνιο είναι ένα ραδιενεργό στοιχείο, εξαιρετικά σπάνιο στη φύση, που παράγεται από το U238 μέσα στον πυρηνικό αντιδραστήρα.
Οι εργαζόμενοι στη μονάδα φορούσαν ειδικές μάσκες και στολές για προστασία από τη ραδιενεργό σκόνη του ουρανίου και ειδικά του ραδίου. Το ράδιο είναι προϊόν της διάσπασης του ουρανίου, βρίσκεται σε μικρές ποσότητες στα ουρανιούχα πετρώματα, είναι εξαιρετικά ραδιενεργό (πάνω από 1.000.000 φορές περισσότερο από το ουράνιο!) και διασπάται με εκπομπή ακτινοβολίας προς αέριο ραδόνιο και άλλα προϊόντα . Η είσοδος της σκόνης στον οργανισμό είναι σοβαρότατο πρόβλημα, διότι το ράδιο έχει παρόμοια χημική συμπεριφορά με το ασβέστιο και απορροφάται από τον οργανισμό αντικαθιστώντας το ασβέστιο των οστών.
Τα αποτελέσματα από την πιλοτική μονάδα ήταν ενθαρρυντικά. Οι συγκεντρώσεις ουρανίου προσδιορίστηκαν στο Αρχοντοβούνι στα 67 μ. βάθος, στο Πτερωτό στα 80 μ. και στη Σπηλιά στα 90 μ. περίπου. Το χαμηλό βάθος των κοιτασμάτων θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην επιλογή των επιφανειακών εξορύξεων, σε περίπτωση που αποφασιστεί η εκμετάλλευσή τους.
Τον Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε την μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας. Η μέτρηση ήταν 9550 Μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150! Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών, Θεσσαλονίκης, Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή (1), κλπ.
Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ. Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού.
Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros, η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο !!!. Εμείς ερωτάμε.... ΠΟΙΟΣ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ?Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας «Επενδυτής» στις 23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ. Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους. Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτά όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων. Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ. Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά (1998) είναι 20.000 δολάρια το γραμμάριο!.
Βάσει των παραπάνω, με κάθε επιφύλαξη και σύμφωνα με υπολογισμούς από τα παραπάνω. εμπεριέχονται 48 εκατ τόνοι ουρανίου προς 20δις δολάρια ο τόνος δηλ. συνολικά $960.000.000.000.000.000 (τα μηδενικά είναι σωστά και είναι 960 τετράκις εκατομμύρια δολάρια!!!
