ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΔΙΚΤΥΟΓΡΑΦΟ ??? - ΦΥΣΙΚΑ..."Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ"!!! >>>ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΕ ΝΕΟ ΦΙΛΟ.

Πριν από λίγη ώρα, ο ΜπαρμπαΝίκος σας, δέχθηκε άγρια λογοτεχνική επίθεση από αδίστακτο δικτυογράφο.
Με έδεσαν χεροπόδαρα και μου έκαναν φάλαγκα με Ελύτη επί τρίωρο και με αποτέλειωσαν με το μαρτύριο του Σικελιανού.
Έδωσαν τελεσίγραφο και διωρία 24 ωρών από τούδε, να το επισκεφθείτε πάραυτα, διαφορετικά θα με βάλουν να κάνω 200 αντίγραφα με το χέρι τ' αριστερό, των όλων και απάντων του Αναγνωστάκη κι αν δεν με προλάβετε, θα πάω από Εμπειρίκο.
Κι από 'κει, θα βρείτε κι άλλους Δικτυογράφους.
Φίλοι μου, "Ο Νοών....Νοείτω" μου άρεσε >>>>
Δεν χάθηκαν, Επωάζονται

Δεν χάθηκαν. Εμπειρίκοι, Κατσαροί, Αναγνωστάκηδες, δεν γεννιούνται όμως κάθε μέρα.
Πριν από μια δεκαετία είχαμε έκρηξη της ελληνικής βιβλιογραφίας, μιας παραγωγής τίτλων σε ρυθμό πολυβόλου, χύδην φορτίο. Οι Έλληνες γράφουν όμως πολύ. Διαβάσαμε πολλά και ευτράπελα, δυστυχώς ορισμένα από τη λεγόμενη -αυτοβιογραφική συνήθως- "γυναικεία λογοτεχνία". Έλεος. 20 χρόνια δεν έγραφα. Είχα σταματήσει ήδη από τη σχολή. Αλλά σκεφτόμουν, σκεφτόμουν, σκεφτόμουν. Νομίζω 20 χρόνια σκεφτόμουν. Η σκέψη είναι γραφή. Αναρωτιόμουν ταυτόχρονα τι έχω να πω ή να γράψω τάχα εγώ, που δεν το έχουν πει ήδη χιλιάδες άλλοι. Καλύτερη η σιωπή λοιπόν.
Τα αποτελέσματα όμως αυτής της έκρηξης τώρα γίνονται ορατά.
Ξεχύθηκαν στο διαδίκτυο.
Είναι οι χιλιάδες ανώνυμοι και ανώνυμες δικτυογράφοι.
Από αυτούς θα ξεχωρίσει η επόμενη γενιά ποιητών, ποιητριών και συγγραφέων.
Και θα είναι πολύ δυνατή.
Και δεν θα είναι αναιμική, περιθωριακή, ομφαλοσκοπική, αυτοβιογραφική, "άρρωστη και βιωματική, συμπλεγματική", όπως αυτή της τελευταίας 15ετίας (με κάποιες εξαιρέσεις φυσικά).
Δηλαδή θα έχει αφήσει πίσω της το στενό ορίζοντα στον οποίο περιοριζόταν μέχρι σήμερα και θα έχει ξανοιχτεί πλατιά στον κόσμο.
Στην παραγωγή αυθεντικής συγγραφής και ποίησης, αυθεντικής μυθιστοριογραφίας.
Θα το δεις, εδώ είμαι και εδώ θα είσαστε.
Σχολιαστής: αλλενάκι

Αναρτήθηκε από: Ο νοών...νοείτω
==================================================================

OXI!

<<<< - Πρωϊνό της 28ης Οκτωβρίου 1940

Πέρασαν 69 χρόνια από το τελευταίο «Όχι» που είπαμε σαν Έθνος. Το πληρώσαμε ακριβά, πανάκριβα. Σε ζωές. Σε πείνα. Σε φτώχεια. Σε ανέχεια. Σε εμφύλια σύγκρουση. Σε υπονόμευση του μέλλοντός μας. Και όμως, τίποτα από τα παραπάνω δεν μπήκαν στην ζυγαριά της σκέψης την κρίσιμη στιγμή της απόφασης.
Με το που ξημέρωσε εκείνη η μαύρη μέρα, χιλιάδες Έλληνες ξεχύθηκαν στους δρόμους με ενθουσιασμό εορτής. Και όλοι οι υπόλοιποι, παρόλο το σφίξιμο, παρασύρθηκαν στον ίδιο ενθουσιασμό. Και έκαναν την μαύρη ημέρα, κάτασπρη και φωτεινή. Τι άραγε επενέργησε στον ψυχισμό τους και αντέδρασαν έτσι; Μα τι άλλο, από την ασίγαστη και μοναδική ανά τους αιώνες, αίσθηση της Ελευθερίας. Αίσθηση που είχε μετουσιωθεί σε απαραίτητο συστατικό της ύπαρξής μας. Και με μοναδικό σύμβολο την Σημαία.
Μας εκθείασαν πολλοί για αυτήν την ιδιότητά μας, μας έκαναν σημείο αναφοράς. Ταυτόχρονα όμως, κάποιοι άλλοι, μας φοβήθηκαν. Αυτοί που αιματοκύλισαν την Ευρώπη ηττήθηκαν, συνθηκολόγησαν, πλήρωσαν. Αλλά δεν αφανίσθηκαν. Όταν άρχισαν να μαζεύουν τα κομμάτια τους, όταν ξαναστήθηκαν στα πόδια τους εμείς ακόμα πολεμάγαμε, όχι αυτούς πλέον αλλά μεταξύ μας. Έμελλε, αυτοί που συνεισέφεραν τα μέγιστα στην αντίσταση του «Άξονα» και που πλήρωσαν αναλογικά τα περισσότερα, να μείνουν τελευταίοι στο ισοζύγιο της νίκης. Η Ιστορία καθώς γραφότανε, όπως πάντα, από τους νικητές, μας αντιμετώπισε σαν ηττημένους, επειδή κάποιοι άλλοι μας φοβήθηκαν. Αυτοί που αιματοκύλισαν την Ευρώπη δύο φορές μέσα στον προηγούμενο αιώνα, είναι σήμερα οι ηγέτες της Ευρώπης. Και εμείς που τα δώσαμε όλα τότε, είμαστε σήμερα τα αποπαίδια της Ευρώπης. Και το χειρότερο είναι ότι δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Δεν μπορούμε να σταθούμε μόνο στην άνιση και Ιστορικά άδικη μεταχείρισή μας. Η Εθνική ανάταση που προκάλεσε το τελευταίο «Όχι», κατέληξε σε συνεχές γονάτισμα μέχρι σήμερα. Τα πόδια της Ελλάδας που περπατούσε, έγιναν γόνατα που μπουσουλάνε. Σταματήσαμε προ πολλού να λέμε Όχι. Σταματήσαμε προ πολλού να φέρνουμε αντίρρηση και αντίσταση. Σταματήσαμε προ πολλού να διεκδικούμε την Ελευθερία της ατομικής και συλλογικής μας ύπαρξης. Σταματήσαμε να σηκώνουμε την Σημαία μέσα μας. Αλλάξαμε σύμβολα;
Παραμονή της επετείου, κάποια κατακάθια μίας ανύπαρκτης ιδεολογίας, κάποια κατακάθια μίας βλεγδυρής νοοτροπίας, που το μόνο που δηλώνει πλέον είναι φωτιά παντού, και που αποτελείται από νέους ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε τίποτα υγιές, που η χειρότερη ασθένεια έχει καταφάει από τόσο νωρίς τα σωθικά τους και που λέγεται ηθική της μη ύπαρξης (στα νεοελληνικά…δεν υπάρχει), και βλέπουν το μέλλον της ζωή τους μέσα από το πρίσμα της μηδενιστικής αντίληψης και των αδιεξόδων............................................>>>>>
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ >>>>ΕΔΩ
Αναρτήθηκαν από: Ο νοών...νοείτω