Κι' εκεί που η καημένη η Ντόρα, καθόταν στα σκαλιά της εκκλησίας και περίμενε αμέριμνη ΤΑΧΙ, της τη πέφτει ξαφνικά ο Κοκός ο μονόρχης στην αρχή και η Άννα- Μαρία στο τέλος... και της τραβάνε μια διεύρυνση του ΚΕΝΤΡΩΟΥ ΧΩΡΟΥ της, να, τόση με το συμπάθιο
Κι ήταν τόση η συγκίνηση η μεγάλη, που παραλίγο να μπερδευτούν και να συμπεθεριάσουν
Αφού διαπίστωσαν ότι δεν προλαβαίνουν τέτοιο κακό, άρχισαν να συζητούν το καλοδεχούμενο ενδεχόμενο, να κουμπαρέψουνε κάποιο μεσημέρι και να ξαναβρεθούνε για τα παιδιά του μέλλοντός τους, τους, τους,.... ουςτ, ουςτ....
Κι ύστερις, αυτοί φιλήθηκαν καμιά 800ριά φορές και σταυρωτά, χαιρετήθηκαν χαρούμενοι κι οι Κοκοί έφυγαν, όχι δια παντός.
Έκτοτε η Ντόρα, κινείται συνεχώς προς το μέρος μου, κραδαίνοντας απειλητικά μια ανθοδέσμη από ΚΟΚΟφοίνικες της 21 Απριλίου, ανάκατους με έναν αέρα ιδιόκτητου νεοφιλελευθερισμού και μου κάνει άσεμνες χειρονομίες (ναι, να έτσι το δάκτυλο) και μου δείχνει τη διεύρυνσή της, ψευδορκιζόμενη, πως τάχατες θα βρεθώ μαζί με τον Κοκό Γλύξμπουργκ στον ΚΕΝΤΡΩΟ της ΧΩΡΟ τον διευρυμένο με οξύτατο και μακρουλό ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ....
Κάνω τον σταυρό μου, φτύνω τον κόρφο μου, κάνω τον μεταβολισμό μου κι αρχίζω μια τρεχάλα στο αντίθετο ρεύμα, κι ακόμα τρέχω ουρλιάζοντας "TO KLYSMA είναι για σένα παλαβιάρα" και σώθηκα στο παρά πέντε.
Τα ντοκουμέντα τα έκλεψα δωρεάν του ....κλύσματος , βοήθειά της, όποτε το χρειαστεί, δικό της θα είναι έτσι κι αλλιώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου