ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ, ΤΟΥΣ ΛΑΤΡΕΥΩ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΖΗΛΕΥΩ!!!!!

Με αφορμή σχόλια για τον Μίκη Θεοδωράκη, άρχισα το αφιέρωμα εδώ >>>>

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΕΛΛΗΝΑ, ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ - ΠΡΟΛΟΓΟΣ.

Σήμερα, συνεχίζω με ολοκληρωμένη ανάρτηση:
ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ
Ο Μίκης (Μιχάλης) Θεοδωράκης, είναι Κρητικός στην καταγωγή, και γεννήθηκε στη Χίο στις 29 Ιουλίου 1925. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε διάφορες πόλεις της ελληνικής επαρχίας όπως στη Μυτιλήνη, Γιάννενα, Κεφαλονιά, Πύργο, Πάτρα και κυρίως στην Τρίπολη.
ΕΦΗΒΙΑ - ΚΑΤΟΧΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΕΑΜ - ΕΜΦΥΛΙΟΣ
Από μικρή ηλικία φάνηκε καθαρά, ότι η ζωή του θα μοιραζόταν ανάμεσα στη μουσική και σε αγώνες για ανθρωπιστικές αξίες. Στην Τρίπολη, μόλις 17 ετών, δίνει την πρώτη του συναυλία παρουσιάζοντας το έργο του Κασσιανή και παίρνει μέρος στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Στη μεγάλη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 1943, συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από τους Ιταλούς και βασανίζεται. Διαφεύγει στην Αθήνα, όπου οργανώνεται στο ΕΑΜ και αγωνίζεται κατά των Γερμανών κατακτητών. Συγχρόνως σπουδάζει στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Μετά την απελευθέρωση ξεσπά ο εμφύλιος. Ο Θεοδωράκης λόγω των προοδευτικών του ιδεών, καταδιώκεται από τις αστυνομικές αρχές. Για ένα διάστημα ζει παράνομος στην Αθήνα, χωρίς να σταματήσει την επαναστατική του δράση. Τελικά συλλαμβάνεται και στέλνεται εξορία στην αρχή στην Ικαρία και στη συνέχεια στο επονομαζόμενο στρατόπεδο θανάτου, τη Μακρόνησο. Τελικά αποφοιτά από το Ωδείο το1950, με δίπλωμα σε αρμονία, αντίστιξη και φούγκα.
ΠΡΩΤΑ ΕΡΓΑ - ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ
Το 1954 (29 ετών), πηγαίνει με υποτροφία στο Παρίση, όπου εγγράφεται στο Conservatoire και σπουδάζει για σύντομο χρονικό διάστημα, μουσική ανάλυση με τον Olivier Messiaen καθώς επίσης και διεύθυνση ορχήστρας με τον Eugène Bigot. Η περίοδος 1954-1960, είναι μια εποχή έντονης δραστηριότητας για τον Θεοδωράκη στο χώρο της Ευρωπαϊκής μουσικής. Συνθέτει μουσική για το μπαλέτο της Ludmila Tcherina, το Covent Garden, το Stuttgart Ballet και επίσης για τον κινηματογράφο. Το 1957, του απονέμεται το πρώτο βραβείο του Φεστιβάλ της ΜόσχαςΣοστακόβιτς για το έργο του Suite No 1 για πιάνο και ορχήστρα. Συγχρόνως συνθέτει πολλά έργα συμφωνικής μουσικής και μουσικής δωματίου.
Το 1960 επιστρέφει στην Ελλάδα. Έχει ήδη μελοποιήσει τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου, που σηματοδοτεί την στροφή του προς το λαϊκό τραγούδι. Συνθέτει δεκάδες κύκλους τραγουδιών που βρίσκουν βαθύτατη απήχηση μέσα στον ελληνικό λαό. Ιδρύει την Μικρή Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών και δίνει πολλές συναυλίες σ' όλη την Ελλάδα προσπαθώντας να εξοικειώσει τον κόσμο με τα αριστουργήματα της συμφωνικής μουσικής. Το 1964 (39 ετών), αποκτά διεθνή αναγνώριση με τη σύνθεση της μουσικής για την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη, Zorba the Greek.

ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ - ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Το 1963, μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, ιδρύεται η «Νεολαία Λαμπράκη» της αριστεράς, της οποίας εκλέγεται Πρόεδρος. Την ίδια εποχή εκλέγεται και βουλευτής της ΕΔΑ.
ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ
Την 21η Απριλίου του 1967, περνά στην παρανομία και απευθύνει την πρώτη έκκληση για αντίσταση κατά της Δικτατορίας Παπαδόπουλου, στις 23 Απριλίου 1967. Τον Μάιο του 1967, ιδρύει μαζί με άλλους, την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της Δικτατορίας, το ΠΑΜ και εκλέγεται πρόεδρός του.
Συλλαμβάνεται τον Αύγουστο του 1967. Ακολουθεί η φυλάκισή του στην οδό Μπουμπουλίνας, η απομόνωσή του, οι φυλακές Αβέρωφ, η μεγάλη απεργία πείνας, το νοσοκομείο, η αποφυλάκιση και ο κατ' οίκον περιορισμός, η εκτόπιση με την οικογένειά του στη Ζάτουνα της Αρκαδίας, και τέλος το στρατόπεδο Ωρωπού. Όλο αυτό το διάστημα συνθέτει συνεχώς. Πολλά από τα καινούργια (τότε) έργα του, κατορθώνει με διάφορους τρόπους να τα στέλνει στο εξωτερικό, όπου τραγουδιούνται από τη ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ και από τη ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ.
Στον Ωρωπό η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται επικίνδυνα. Στο εξωτερικό ξεσηκώνεται θύελλα διαμαρτυριών. Προσωπικότητες, όπως οι Ντμίτρι Σοστακόβιτς, Arthur Miller, Laurence Olivier, Yves Montand και άλλοι, δημιουργούν επιτροπές για την απελευθέρωσή του. Τελικά υπό την πίεση αυτή αποφυλακίζεται και βρίσκεται στο Παρίσι στις 13 Απριλίου του 1970.
Ο ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΙΧΕ ΣΥΜΒΕΙ (ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΠΗΓΕΣ, ΘΑ ΤΙΣ ΕΧΕΙ):
Ο Θεοδωράκης, ήταν τεράστια διεθνής πολιτική και καλιτεχνική προσωπικότητα, από το 1960, δεν έγινε ξαφνικά, μεταξύ 1967 και 1970. Άνθρωποι της Ευρωπαϊκής πολιτικής, των τεχνών και των γραμμάτων, επηρεασμένοι από την ακτινοβολία του συγκεκριμένου προσώπου και κάτω από τη συνεχή πίεση της κοινής γνώμης, είχαν ξεσηκωθεί εναντίον της χούντας των συνταγματαρχών και η πίεση των διεθνών προσωπικοτήτων, ήταν αμφίδρομη με την αντίστοιχη της μάζας (Ευρωπαϊκή λαϊκή κοινή γνώμη. Κέντρο των αντιδράσεων ήταν το Παρίσι. Από τη στιγμή της αρχικής σύλληψης του Θεοδωράκη, οι εκδηλώσεις αντίδρασης δεν σταμάτησαν ποτέ και κορυφώθηκαν, όταν μαθεύτηκε η κακή κατάσταση της υγείας του και η νοσηλεία του σε σανατόριο. Η Γαλλική πρεσβεία της Αθήνας, με την έγκριση της τότε Γαλλικής κυβέρνησης, είχε μεταβληθεί στον ισχυρότερο μοχλό πίεσης κατά του καθεστώτος Παπαδόπουλου. Όταν στις 12 Απριλίου 1970, ανακοινώθηκε η καταδικαστική απόφαση στρατοδικείου, κατά της Δημοκρατικής Άμυνας του Σάκη Καράγιωργα, στην Αθήνα έγινε της Διπλωματικής ...πουτάνας. Μέχρι και αποχώρηση του Γάλλου πρέσβη απειλήθηκε!!! Με αφορμή αυτό το γεγονός (Σάκης Καράγιωργας και και του Ελληνογάλλου δημοσιογράφου Ζαν Σταράκη !!!!!!!!!!), έφθασε στην Αθήνα με ιδιωτικό αεροπλάνο, ο Ελληνομαθής Γάλλος γιατρός ΖΕΡΑΡ ΠΙΕΡΑ, συνοδευόμενος από τον Γαλλοεβραίο πολιτικό (αρχηγό μικρού πολιτικού κόμματος της Γαλλίας), ΖΑΝ ΖΑΚ ΣΡΕΜΠΕΡ. Η χούντα τα είχε κάνει πανω της, αλλά δεν δεχόταν να ενεργήσει άμεσα, αντίθετα με απόφαση, που μόλις είχε πάρει και σαν αντιστάθμισμα, αντιπρότεινε, ότι θα δεχόταν, οποιαδήποτε άλλη εκδοχή .....επίδειξης μεγαλοκαρδίας. Έτσι αντιπροτάθηκε, η άμεση απελευθέρωση 332 πολιτικών κρατουμένων, μεταξύ των οποίων προστέθηκε στο τέλος και ο Θεοδωράκης. Η χούντα, για να μη δείξει ότι έδρασε κάτω από τη διεθνή πίεση και κατακραυγή, ανακοίνωσε ότι τη σχετικό απόφαση αμνήστευσης και απελευθέρωσης πολιτικών κρατουμένων (που ποτέ δεν είχαν δικαστεί), πως δήθεν την είχε πάρει στις 10 Απλιλίου 1970.
Ακολούθησε το μεσημέρι της 13-4-1970 πρόσκληση της Μυρτώ στο Χίλτον, από τον Ζεράρ Πιερά και τον Ζαν Ζακ Σρεμπέρ, ώστε να αποκλειστούν τα απρόοπτα (πιθανές κυκλοθυμικές αντιδράσεις του Θεοδωράκη), αλλά όλα έληξαν ομαλά , ως προς αυτό, γιατί η Μυρτώ έκρινε και έπεισε και τον Θεοδωράκη, ότι προέχει η αποκατάσταση της υγείας του, αλλά και της ελευθερίας του.
Έτσι έφυγε με το ιδιωτικό αεροπλάνο ο Θεοδωράκης και ο μεν Παπαδόπουλος διαφήμισε τη μεγαλοκαρδία του, τη μέρα που έριξε δεκ΄΄αδες χρόνια φυλακή στα μέλη της Δημοκρατικής Άμυνας, ο δε ανεκδιήγητος Ζαν Ζακ Σρεμπέρ, ενώ για άλλους πήγε και άλλο πέτυχε..... ελέω πρεσβείας, άρχισε να κοκορεύεται για τη τεράστια επιτυχία του!!!
Αποτέλεσμα???? Νέο παρατράγουδο και καυγάς, ανάμεσα στη Γαλλική πρεσβεία Αθηνών και τον Γαλλοεβραίο Σρεμπέρ, γιατί ο Σρεμπέρ ....καρπώθηκε τη δραστηριότητα της Γαλλικής πρεσβείας και παριστάνει τον κόκορα!!!!!
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
Στο εξωτερικό, ο Θεοδωράκης αφιερώνει όλο το χρόνο του σε περιοδείες σε όλο τον κόσμο με συναυλίες, συναντήσεις με αρχηγούς κρατών και προσωπικότητες, συνεντεύξεις, δηλώσεις για την πτώση της δικτατορίας και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Οι συναυλίες του γίνονται βήμα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης και για τους άλλους λαούς που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα: Ισπανούς, Πορτογάλους, Ιρανούς, Κούρδους, Τούρκους, Χιλιανούς, Παλαιστίνιους.
Το 1972 επισκέπτεται και το Ισραή, δίνοντας συναυλίες. Συναντάται με τον τότε αντιπρόεδρο της ισραηλινής κυβέρνησης Αλόν, ο οποίος του ζητά να μεταφέρει μήνυμα στον Γιάσερ Αραφάτ. Πραγματικά, αμέσως μετά συναντάται και με τον Αραφάτ, στον οποίο επιδίδει το μήνυμα της ισραηλινής κυβέρνησης και προσπαθεί να τον πείσει να αρχίσει συζητήσεις με την άλλη πλευρά. Από τότε συνέβη πολλές φορές να παίξει τον ρόλο του άτυπου πρεσβευτή μεταξύ των δύο πλευρών.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι το 1994, γιορτάσθηκε πανηγυρικά στο Όσλο, η υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, παρουσία των Πέρες και Αραφάτ, με την παρουσίαση του έργου του Θεοδωράκη "ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ" που στο μεταξύ έχει γίνει εθνικό τραγούδι στο Ισραήλ και του Ύμνου για την Παλαιστίνη, που επίσης έγραψε ο Θεοδωράκης, ως αναγνώριση και της δικής του συμβολής στην υπόθεση της ειρήνης στην περιοχή αυτή. Επισκέπτεται επίσης την Αλγερία, Αίγυπτο, Τ΄θνιδα,Λίβανο και Συρία, προσπαθώντας να ενισχύσει τον διάλογο μεταξύ αντιμαχομένων πλευρών.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Το 1974, με την πτώση της Δικτατορίας γυρίζει στην Ελλάδα. Συνθέτει πάντα μουσική. Δίνει πολλές συναυλίες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Παράλληλα συμμετέχει στα κοινά είτε ως απλός πολίτης, είτε ως βουλευτής (τις περιόδους 1981-86 και 1989-92) είτε ως υπουργός Επικρατείας (1990-92), θέσεις από τις οποίες τελικά παραιτείται.
Το 1976 ιδρύει το Κίνημα «Πολιτισμός της Ειρήνης» και δίνει διαλέξεις και συναυλίες σ' όλη την Ελλάδα. Το 1983 του απονέμεται το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη.
Το 1986 γίνεται πραγματικότητα κάτι που από το 1970 ακόμα έχει υποστηρίξει σε συνεντεύξεις του: η δημιουργία επιτροπών ελληνοτουρκικής φιλίας στην Ελλάδα με πρόεδρο τον ίδιο και στην Τουρκία, με τη συμμετοχή γνωστών πνευματικών ανθρώπων, όπως ο Αζίζ Νεσίν, ο Γιασάρ Κεμάλ και ο Ζυλφύ Λιβανελί. Ο Θεοδωράκης δίνει πολλές συναυλίες στην Τουρκία, που τις παρακολουθούν κυρίως νέοι με συνθήματα υπέρ της φιλίας μεταξύ των δύο λαών. Αργότερα παίζει και πάλι το ρόλο του άτυπου πρεσβευτή ειρήνης, μεταφέροντας μηνύματα των ελλήνων πρωθυπουργών, του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη προς την τουρκική κυβέρνηση.

Επίσης το 1986 (μετά την καταστροφή στο Τσερνομπίλ) πραγματοποιεί μεγάλη περιοδεία με συναυλίες σ' όλη την Ευρώπη κατά της ατομικής ενέργειας.

Tο 1988, διοργανώνονται με δική του πρωτοβουλία δύο συνέδρια για την ειρήνη στο Τύμπιγκεν και στην Κολωνία. Συμμετέχουν πολιτικοί όπως ο Όσκαρ Λαφοντέν και ο Γιοχάνες Ράου, φιλόσοφοι όπως ο Φρίντριχ Ντίρενμαντ, συγγραφείς, πολιτειολόγοι και καλλιτέχνες. Εκεί έχει την ευκαιρία να αναπτύξει τη θεωρία του για τον ελεύθερο χρόνο και τη σημασία του στη διαμόρφωση ελεύθερων ανθρώπων.

Το 1990 δίνει 36 συναυλίες σ΄ολη την Ευρώπη υπό την αιγίδα της Διεθνούς Αμνηστίας. Συνεχίζει δίνοντας συναυλίες για την Ηλιακή Ενέργεια (υπό την αιγίδα τηςEurosolar), κατά του αναλφαβητισμού, κατά των ναρκωτικών κ.λπ.

Παράλληλα αγωνίζεται και για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε άλλες χώρες και κυρίως στις γειτονικές Αλβανία (που την επισκέπτεται και ως Υπουργός για τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας) και Τουρκία. Ως πρόεδρος Διεθνούς Επιτροπής στο Παρίσι καταβάλλει προσπάθειες για την απελευθέρωση των τούρκων ηγετών της αντιπολίτευσης Κουτλού και Σαργκίν, κάτι που τελικά πετυχαίνεται.

Προτείνει τη διοργάνωση Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου Ειρήνης στους Δελφούς και υποβάλλει στην κυβέρνηση σχέδιο για μια «Ολυμπιάδα του Πνεύματος». Ιδρύει επιτροπή συμπαράστασης και βοήθειας προς τον κουρδικό λαό.

Το 1993 αναλαμβάνει Γενικός Διευθυντής Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ, από όπου όμως παραιτείται τον επόμενο χρόνο.

Σε περιοδεία του στην Αμερική και τον Καναδά το 1994, για την ενίσχυση Πολιτιστικού Κέντρου των ομογενών Ελλήνων, η Εθνοσυνέλευση του Κεμπέκ, τον υποδέχεται με ομόφωνο ψήφισμά της, με το οποίο τον τιμά για την προσφορά του στον πολιτισμό και τους αγώνες του για τον Άνθρωπο.

Στα επόμενα χρόνια παρουσιάζονται οι όπερές του Ηλέκτρα (1995) και Αντιγόνη (1999), ενώ παράλληλα αναπτύσσει μεγάλη δραστηριότητα στο εξωτερικό (Ευρώπη, Νότια Αφρική, Αμερική) και παίρνει δυναμικά θέση σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της εποχής (ελληνοτουρκική φιλία, σεισμοί, βομβαρδισμοί στην Γιουγκοσλαβία, υπόθεση Οτσαλάν,πόλεμος στο Αφγανιστάν, πόλεμος στο Ιράκ κ.λπ.).

Το 2000, είναι υποψήφιος για το Βραβείο Νομπέλ Ειρήνης. Το 2002 παρουσιάζεται η όπερά του Λυσιστράτη, ένας αληθινός ύμνος στην Ειρήνη.

Μουσικό έργο

Ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε όλα τα είδη της μουσικής: όπερες, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, ορατόρια, μπαλλέτα, χορωδιακή εκκλησιαστική μουσική, μουσική για αρχαίο δράμα, για θέατρο, για κινηματογράφο, έντεχνο λαϊκό τραγούδι, μετασυμφωνικά έργα.

Κυριότερα έργα

• Κύκλοι τραγουδιών: Τα παιδικά, Επιτάφιος, Επιφάνια, Πολιτεία Α΄, Β΄, Γ΄ και Δ΄, Λιποτάκτες, Μικρές Κυκλάδες, Μαουτχάουζεν, Romancero Gitano, Θαλασσινά φεγγάρια, Ο ήλιος και ο χρόνος, Δώδεκα λαϊκά, Νύχτα θανάτου, Αρκαδίες, Τα τραγούδια του Αγώνα, Τα τραγούδια του Ανδρέα, Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα, Μπαλάντες, Στην Ανατολή, Τα λυρικά, Χαιρετισμοί, Επιβάτης, Ραντάρ, Διόνυσος, Φαίδρα, Καρυωτάκης, Τα πρόσωπα του ήλιου, Μνήμη της πέτρας, Ως αρχαίος άνεμος, Μήπως ζούμε σ' άλλη χώρα;, Μια θάλασσα γεμάτη μουσική, Η Βεατρίκη στην οδό Μηδέν, Ασίκικο Πουλάκη, Λυρικώτερα, Λυρικώτατα, Σερενάτες.

• Μουσική για θέατρο: Το τραγούδι του νεκρού αδελφού, Ένας όμηρος, Εχθρός Λαός, Προδομένος Λαός, Καποδίστριας, Χριστόφορος Κολόμβος, Περικλής, Αυτό το δέντρο δεν το λέγανε υπομονή, Το θεριό του Ταύρου, Μάκβεθ.

• Μουσική για αρχαίο δράμα: Ορέστεια (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες), Αντιγόνη, Ιππής, Λυσιστράτη, Προμηθεύς Δεσμώτης, Οιδίπους Τύραννος, Εκάβη, Ικέτιδες, Τρωάδες, Φ

  

  οίνισσες, Αίας.

• Μουσική για κινηματογράφο: Ζορμπάς, Ζ, Σέρπικο, Ιφιγένεια, Ηλέκτρα, Το Μπλόκο, Όταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά, Σουτιέσκα (Τίτο), Μπιριμπί, Φαίδρα, Κατάσταση πολιορκίας, Actas de Marusia.

• Ορατόρια: Άξιον εστί, Μαργαρίτα, Επιφάνια Αβέρωφ, Κατάσταση πολιορκίας, Πνευματικό εμβατήριο, Requiem, Canto General, Θεία Λειτουργία, Λειτουργία για τα παιδιά που σκοτώνονται στον πόλεμο.

• Συμφωνικά έργα και Μουσική Δωματίου: 1η, 2η, 3η 4η, 7η Συμφωνία, Κατά Σαδδουκαίων, Canto Olympico, Τρίο, Σεξτέτο, Το Πανηγύρι της Αση-Γωνιάς, Ελληνική Αποκριά, Κύκλος, Σονατίνα για πιάνο, Σουίτα αρ. 1, 2 και 3, Σονατίνα αρ. 1 και αρ. 2 για βιολί και πιάνο, Οιδίπους Τύραννος, Κοντσέρτο για πιάνο, Ραψωδία για τσέλλο και ορχήστρα, Sinfonietta, Adagio.

• Μπαλέτα: Οι Εραστές του Τερουέλ, Αντιγόνη, Ζορμπάς.

• Όπερες: Καρυωτάκης (Οι μεταμορφώσεις του Διονύσου), Μήδεια, Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Λυσιστράτη.

Λογοτεχνικό έργο

Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει γράψει αρκετά βιβλία, που έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες.

• Θεοδωράκης Μίκης, Ανατομία της μουσικής, εκδ. Αλφειός, 1990
• Θεοδωράκης Μίκης, Μάνου Χατζιδάκι εγκώμιον, εκδ. Ιανός, 2004

ΠΗΓΗ (ως επί το πλείστον): http://el.wikipedia.org/wiki/

ΚΙ Ο ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ, ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ:
Να μη μπερδεύουμε το σώβρακο με τη γραβάτα.
1.--- Ο Μοσέ Νταγιάν, είναι ο πρώτος ξένος που έρχεται και βλέπει τον Παπαδόπουλο και τη παρέα του, τέλος Απριλίου 1967 και τα παίρνει όλα. ΤΑ ΠΑΝΤΑ, Σούδα, Ελληνικό, όλες τις στρατιωτικές βάσεις. Τα αεροδρόμια και οι Αμερικάνικες βάσεις στη Κρήτη, χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο των 6 ημερών, από εβραιοαμερικάνους πιλότους, περισσότερο απ' ότι χρησιμοποίησαν τις βάσεις τους στο Ισραήλ.
2.--- Οι συχνές επισκέψεις του Μοσέ Νταγιάν στην Ελλάδα, έχουν να κάνουν, αφενός με τη συνεχή διασφάλιση των Ισραηλινών συμφερόντων και αφετέρου, με συγγενικό του πρόσωπο, που είχε παντρευτεί μεγαλοχουντικό. Το γιατί κάποιοι πάνε να συσχετίζουν κάποια από τις επίσκεψεις του Νταγιάν, με την απελευθέρωση του Θεοδωράκη, επειδή ο Σρεμπέρ ήταν Γαλλοεβραίος, που όμως είχε έλθει ενδιαφερόμενος για Ελληνογάλους της Δημοκρατικής Άμυναςγια και κατέληξε όπως κατέληξε στον Θεοδωράκη, ας το στοιχειοθετήσουν όσοι τα μπερδεύουν.
3.--- Ο φίλος που μου υποδεικνύει παραγράφους βιβλίου του Κυριάκου Διακογιάννη, διαπιστώνει πουθενά, να κατηγορεί ο Διακογιάννης πουθενά τον Θεοδωράκη???? Ας ξαναδιαβάσει τα αποσπάσματα και αν χρειαστεί τα ξαναλέμε.
4.--- Σταμάτησε ποτέ ο Θοεδωράκης, να κατηγορεί τον διεθνή Σιωνισμό???? Πόσοι Έλληνες πολιτικοί, έχουν καταφερθεί κατά της Σιωνιστικής συμπεριφοράς του Ισραήλ, όπως ο Θεοδωράκης?????
5.--- Ποιος πολιτικός, εκτός από τον Θεοδωράκη, έχει μιλήσει τα 10 τελευταία χρόνια, για τη προστασία της πατρίδας, για τη προστασία της σημαίας και για τη προστασία της Ορθοδοξίας?????
Ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ είναι σήμερα 84+ ετών και με πλήρη διαύγεια πνεύματος, ξέρει να δίνει ακόμα μαθήματα.
Μίκη, ο ΜπαρμπαΝίκος Αρβανίτης νιώθει ευγνωμοσύνη για όσα του έχεις χαρίσει και σ' ευχαριστεί.