ΤΑΣΟΣ ΨΑΡΑΣ
«Είναι νομοσχέδιο των παραγωγών»
Σκηνοθέτης
Ο Τάσος Ψαράς, αναφερόμενος στο νομοσχέδιο, δήλωσε στον «Ρ»: «To νομοσχέδιο έχει προβλήματα και το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει η λέξη σκηνοθέτης μέσα του. Ποιος κάνει την ταινία, ο παραγωγός; Είναι νομοσχέδιο τεχνοκρατικού χαρακτήρα, χωρίς να προστατεύει την πολιτιστική διάσταση του σινεμά. Προσεγγίζει τον κινηματογράφο τεχνοκρατικά. Πιθανόν κάποιες ρυθμίσεις να είναι θετικές. Αλλά το μείζον είναι το ποιος έχει τον πρώτο λόγο: Ο σκηνοθέτης ή ο παραγωγός.
Με βρίσκει εντελώς αντίθετο το ότι καταργείται η ελληνική ταινία από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Πιστεύουμε, εγώ και άλλοι συνάδελφοί μου, ότι υπάρχει ανάγκη να ενισχυθεί η ελληνική ταινία.
Η εμπορευματική αντίληψη υπάρχει σε όλα τα νομοσχέδια. Με ποιους όρους όμως βοηθάς να προωθηθεί η ταινία στην αγορά; Με το νομοσχέδιο αυτό ενισχύονται κάποιοι παραγωγοί, αλλά δεν ενισχύεται η διανομή της ελληνικής ταινίας. Είναι νομοσχέδιο για τους παραγωγούς. Υπάρχουν και κάποιες αρετές. Δεν είναι όμως ένα νομοσχέδιο με το οποίο μπορεί να συμφωνήσει η γενιά μου, που μόχθησε για τον κινηματογράφο».
ΤΑΚΗΣ ΣΠΥΡΙΔΑΚΗΣ
«Νομιμοποιεί την ανομία»
Σκηνοθέτης, ηθοποιός, αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, μέλος του ΔΣ του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου
Ο Τάκης Σπυριδάκης, αναφορικά με το νομοσχέδιο σημείωσε στον «Ρ»:
«Η τραγωδία μας ως καλλιτέχνες είναι ότι τις τύχες του ελληνικού κινηματογράφου (με ευθύνη μας) τις διαχειρίστηκαν άνθρωποι που δε συναντάς στη δουλειά μας, στο γύρισμα, στη δημιουργία της ταινίας, στην αίθουσα. Τους συναντάς στα υπόγεια, τους διαδρόμους, τα κέντρα αποφάσεων. Αυτούς τους ανθρώπους συμβουλεύτηκε και αυτός ο υπουργός, ένας υπουργός ανίκανος να αντιληφθεί και να "διαβάσει" την κινηματογραφική πραγματικότητα. Δημιούργησε ένα νόμο κατ' εικόνα και ομοίωση μιας χούφτας μανδαρίνων του σινεμά. Εφτιαξε ένα νόμο, που αντί να βάζει μια τάξη στο χάος, νομιμοποιεί την ανομία και οδηγεί το μέλλον του κινηματογράφου στο σκοτεινό παρελθόν του. Τολμώ, δε, να πω ότι όσοι συνεργάζονται για την επιβολή αυτού του νόμου, είμαι βέβαιος ότι θα μείνουν στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου ως ανέκδοτα».
ΡΟΒΗΡΟΣ ΜΑΝΘΟΥΛΗΣ, ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
Μας γράφει στα παλιά του τα παπούτσια
Εδώ και πενήντα χρόνια κάνω αγώνες για το ελληνικό σινεμά τους οποίους έρχεται τινάξει ο Γερουλάνος στον αέρα. Κάθε νόμος εξαρτάται από το κύρος του υπουργού. Αν είχαμε ένα Ζακ Λάνγκ ή μια Μελίνα Μερκούρη δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Όμως έχουμε έναν Γερουλάνο, το οποίο παρακολουθώ από μακριά από την Γαλλία όπου βρίσκομαι και στον οποίο έχω απευθύνει και επιστολές στις οποίες ουδέποτε απάντησε. 
Αντίθετα, όποτε έχω απευθυνθεί σε Γάλλο Υπουργό, μου απαντά συνήθως τις επόμενες δύο μέρες. Πρόκειται για άνθρωπο που ή το κάνει επίτηδες ή είναι εντελώς άσχετος στα θέματα πολιτισμού. Μπορεί να ξέρει να φτιάχνει καλά μακαρόνια, αλλά στα θέματα κουλτούρας είναι ανίδεος. Ο σκηνοθέτης είναι κυρίαρχος στο σινεμά σε όλη την Ευρώπη. Όχι στην Αμερική, όπου δεν έχουν καν υπουργείο Πολιτισμού και έχουν μόνο οργανισμούς, οι οποίοι φροντίζουν για τις χρηματοδοτήσεις. Στη Γαλλία, ο νόμος του ’85 λέει από το δεύτερο άρθρο του ότι τον πρώτο λόγο σε μια ταινία τον έχει ο σκηνοθέτης και όχι ο παραγωγός. Δεν είναι δυνατόν να τεθεί μια καλλιτεχνική έκφραση κάτω από την αυστηρή λογοκρισία των χρημάτων. Όσο για το άλλο γερουλανικό βήμα που καταργεί τα οικονομικά βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το κάνει για να δώσει στην Ακαδημία Κινηματογράφου. Ο Γερουλάνος είναι οδοστρωτήρας. Μας γράφει όλους στα παλιά του τα παπούτσια.
ΤΩΝΗΣ ΛΥΚΟΥΡΕΣΗΣ, ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ:
«Είναι περιοριστικός και όχι αναπτυξιακός. Ενδιαφέρεται για την οικονομική ευημερία της οργανωμένης επαγγελματικής παραγωγής και αδιαφορεί γι' αυτό που λέμε δημιουργία και έμπνευση του ανεξάρτητου κινηματογραφιστή. Μεγάλο μέρος του στηρίζει τα πλάνα των μεγάλων γραφείων παραγωγής των οργανωμένων συμφερόντων. Ολα τα χρόνια, ο ελληνικός κινηματογράφος πατάει πάνω στην αυτοθυσία, στην αγωνία, στην επαγγελματική ευσυνειδησία του μοναχικού δημιουργού. Τώρα αυτός, για να μπορέσει να χρηματοδοτηθεί, πρέπει να ενταχθεί σε συμφέροντα άλλων στόχων: εισιτηρίων, διανομής, επώνυμων ηθοποιών, και γενικά μια σειρά από συνθήκες μοριοδότησης που δεν αποτέλεσαν ποτέ άλλοθι για ουσιαστική δημιουργία. Οι νέοι πρέπει να τεθούν στην υπηρεσία του παραγωγού, ο οποίος στο ελληνικό σινεμά δεν υπήρξε ποτέ παραγωγός, αλλά διαχειριστής των χρημάτων. Οι παραγωγοί αποκτούν μεγάλη δύναμη και ο δημιουργός οδηγείται στην εξαφάνιση. Το ΕΚΚ διοικείται από έναν συγκεκριμένο μηχανισμό, που μπορεί να βελτιωθεί αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνει κι αυτός αποκλειστικής εξουσίας και διαχείρισης μοναχικών, ικανών ή μη προσώπων, τα οποία δίνουν λόγο στον υπουργό και δεν έχουν ουσιαστικό διάλογο με τον ευρύτερο χώρο. Διαβάζω στο νόμο και την απόρριψη του ελληνικού τμήματος στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, που μέχρι τώρα ήταν ο πρώτος δημόσιος χώρος μιας ταινίας. Επίσης, η μονή αίθουσα χάνει το ελάχιστο ενδιαφέρον της να παίξει ελληνικές ταινίες. Η λέξη "σκηνοθέτης" υπάρχει σε αυτό το νόμο μόνο 2-3 φορές. Είναι καλύτερο να στοχεύσουμε σε ένα νόμο ανθρωποκεντρικό».
ΛΟΥΚΙΑ ΡΙΚΑΚΗ
Βαριές ψιχάλες αντί για την άνοιξη
Με μεγάλη αμηχανία διαβάσαμε χθες το ρεπορτάζ σας για το νέο νόμο, έναν νόμο στον οποίον είχαμε εναποθέσει για μια άνοιξη του ελληνικού σινεμά. Όμως, σαν τα πρωτοβρόχια, οι βαριές ψιχάλες που διαφαίνονται στα γραφόμενα –καθώς δεν έχω διαβάσει τον νόμο- γέμισαν γκρίζο χρώμα τον ουρανό μας….Ελπίζω να μην καταλήξουν αυτές οι ελπίδες σε «Πλαστογραφημένες προσδοκίες» (αυτός ήταν ο τίτλος μιας ταινίας μου για τις καταλήψεις των μαθητών) και ό,τι αυτό συμβολικά συνεπάγεται. Θα είναι κρίμα…., μεγάλο κρίμα.
ΝΙΚΟΣ ΣΕΚΕΡΗΣ, ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ-ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ
ΑΙΡΕΤΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ. του Ε.Κ.Κ.
«Να αποσυρθεί»
Το νέο σχέδιο Νόμου στερείται βασικών αρχών καλλιτεχνικής δημιουργίας και καταργεί κάθε έννοια εκπροσώπησης, ελέγχου και διαφάνειας και πρέπει να αποσυρθεί.
Εάν οι συνδικαλιστές συμμετείχαν σε οργανισμούς, συμμετείχαν φρενάροντας την κρατική αυθαιρεσία. Αυτό το νομοσχέδιο ανοίγει παράθυρο σε κάθε είδους αυθαιρεσία.
==============================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου