Του Βασίλη Σωτηρούδα Αφορμή για τη σημερινή ανάρτηση, αποτελεί το έντονο ενδιαφέρον μου για το χώρο των ιστολογίων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Η δυναμική των blog αποτελεί μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα στη σημερινή εποχή και όποιος δεν το βλέπει ή κάνει ότι δεν το βλέπει απλά εθελοτυφλεί.
Τόσο το πλήθος των ιστολογίων όσο και ο αριθμός των καθημερινών αναγνωστών τους, έχουν καταστήσει τη νέα σχετικά αυτή ηλεκτρική πατφόρμα ως ένα από τα σημαντικότερα μέσα επικοινωνίας στη σημερινή εποχή.
Τα blog μπορούν να χωριστούν σε πολλές κατηγορίες (ενημερωτικά, αθλητικά, πολιτικά, κοινωνικά, εκπαιδευτικά, κ.α.) όπως σε πολλές κατηγορίες μπορεί να διακριθεί και το αναγνωστικό τους κοινό.
Στο σημείο αυτό δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά με τα παραδοσιακά μέσα επικοινωνίας έντυπα και ηλεκτρονικά.
Αυτό που προκαλεί όμως έκπληξη αλλά και πλήρη απογοήτευση είναι η στάση των καθηγητών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης απέναντι σ' αυτή τη νέα αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα.
Θα περίμενε κανείς ότι οι εκπαιδευτικοί της ανώτερης βαθμίδας εκπαίδευσης της χώρας θα πρωτοστατούσαν σ΄αυτές τις αλλαγές που συντελούνται στην παγκόσμια κοινότητα. Αντ' αυτού όμως παρατηρούμε ότι οι καθηγητές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ακολουθούν πιστά τη νοοτροπία της Ελληνικής κοινωνίας.
Τρέχουν ασθμαίνοντας πίσω από τις εξελίξεις και αρκούνται...
να παρακολουθούν εκ του μακρόθεν αυτά που συντελούνται με ραγδαία ταχύτητα στο εξωτερικό, παραμένοντας περιχαρακωμένοι στα γνωστά κοινά και τετριμμένα που τους εξασφαλίζουν την πολυπόθητη ασφάλεια και σιγουριά.
Αν ψάξει κανείς με επιμονή και υπομονή τον Ελληνικό χώρο θα διαπιστώσει ότι είναι ελάχιστη για να μην πω ανύπαρκτη η βιβλιογραφία από τους καθηγητές πανεπιστημίου που αφορά τα blog. Την ίδια απογοητευτική εικόνα θα συναντήσει κανείς και αν αναζητήσει τους καθηγητές πανεπιστημίου που διατηρούν ενεργά και ενημερωμένα ιστολόγια.
Η δικαιολογία ότι δεν υπάρχει λόγος για κάτι τέτοιο είναι τουλάχιστον αστεία και έξω από κάθε πραγματικότητα. Σε διαφορετική περίπτωση, οι συνάδελφοί τους στο εξωτερικό που αρθρογραφούν κατά δεκάδες και διατηρούν ιστολόγια επικοινωνίας με το αναγνωστικό κοινό απλά θα έπρεπε να θεωρηθούν ανόητοι ή ότι άλλο.
Οι καθηγητές πανεπιστημίου οφείλουν κάποια στιγμή να αναγνωρίσουν το αυτονόητο και οφείλουν επίσης να ασχοληθούν με ζητήματα αιχμής ακόμα και αν είναι παντελώς άγνωστα γι΄ αυτούς. Το να τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις είναι μια θλιβερή διαπίστωση που δεν τους τιμά ως ερευνητές.
Φυσικά δε μπορώ να ισχυριστώ το ίδιο για τους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όπου τα παραδείγματα πολύ αξιόλογων εκπαιδευτικών ιστολογίων είναι πολλά. Δε μπορώ να μην αναγνωρίσω τις κοπιαστικές προσπάθειες πολλών συναδέλφων για τη δημιουργία ιστολογίων και την εκπαιδευτική τους αξιοποίηση. Για το θέμα αυτό όμως θα ασχοληθώ άλλη φορά με συγκεκριμένα παραδείγματα.
Οι χρήση ενός blog μπορεί να είναι και εκπαιδευτική και αυτό αποτελεί μια πραγματικότητα πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Το αν θα αναγνωριστεί αυτή η πραγματικότητα από τους καθηγητές των πανεπιστημίων είναι ένα ζητούμενο που μένει να αποδειχθεί στο εγγύς μέλλον. Ήδη όμως ο χρόνος περνάει και περνάει ανώφελα. Τα σημάδια δεν είναι θετικά και απ΄ότι φαίνεται οι καθηγητές μας θα αποφασίσουν να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο θέμα όταν στο εξωτερικό θα μιλάμε για μία άλλη νέα πραγματικότητα.
Η Συνέχεια εδώ...
Η δυναμική των blog αποτελεί μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα στη σημερινή εποχή και όποιος δεν το βλέπει ή κάνει ότι δεν το βλέπει απλά εθελοτυφλεί.
Τόσο το πλήθος των ιστολογίων όσο και ο αριθμός των καθημερινών αναγνωστών τους, έχουν καταστήσει τη νέα σχετικά αυτή ηλεκτρική πατφόρμα ως ένα από τα σημαντικότερα μέσα επικοινωνίας στη σημερινή εποχή.
Τα blog μπορούν να χωριστούν σε πολλές κατηγορίες (ενημερωτικά, αθλητικά, πολιτικά, κοινωνικά, εκπαιδευτικά, κ.α.) όπως σε πολλές κατηγορίες μπορεί να διακριθεί και το αναγνωστικό τους κοινό.
Στο σημείο αυτό δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά με τα παραδοσιακά μέσα επικοινωνίας έντυπα και ηλεκτρονικά.
Αυτό που προκαλεί όμως έκπληξη αλλά και πλήρη απογοήτευση είναι η στάση των καθηγητών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης απέναντι σ' αυτή τη νέα αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα.
Θα περίμενε κανείς ότι οι εκπαιδευτικοί της ανώτερης βαθμίδας εκπαίδευσης της χώρας θα πρωτοστατούσαν σ΄αυτές τις αλλαγές που συντελούνται στην παγκόσμια κοινότητα. Αντ' αυτού όμως παρατηρούμε ότι οι καθηγητές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ακολουθούν πιστά τη νοοτροπία της Ελληνικής κοινωνίας.
Τρέχουν ασθμαίνοντας πίσω από τις εξελίξεις και αρκούνται...
να παρακολουθούν εκ του μακρόθεν αυτά που συντελούνται με ραγδαία ταχύτητα στο εξωτερικό, παραμένοντας περιχαρακωμένοι στα γνωστά κοινά και τετριμμένα που τους εξασφαλίζουν την πολυπόθητη ασφάλεια και σιγουριά.
Αν ψάξει κανείς με επιμονή και υπομονή τον Ελληνικό χώρο θα διαπιστώσει ότι είναι ελάχιστη για να μην πω ανύπαρκτη η βιβλιογραφία από τους καθηγητές πανεπιστημίου που αφορά τα blog. Την ίδια απογοητευτική εικόνα θα συναντήσει κανείς και αν αναζητήσει τους καθηγητές πανεπιστημίου που διατηρούν ενεργά και ενημερωμένα ιστολόγια.
Η δικαιολογία ότι δεν υπάρχει λόγος για κάτι τέτοιο είναι τουλάχιστον αστεία και έξω από κάθε πραγματικότητα. Σε διαφορετική περίπτωση, οι συνάδελφοί τους στο εξωτερικό που αρθρογραφούν κατά δεκάδες και διατηρούν ιστολόγια επικοινωνίας με το αναγνωστικό κοινό απλά θα έπρεπε να θεωρηθούν ανόητοι ή ότι άλλο.
Οι καθηγητές πανεπιστημίου οφείλουν κάποια στιγμή να αναγνωρίσουν το αυτονόητο και οφείλουν επίσης να ασχοληθούν με ζητήματα αιχμής ακόμα και αν είναι παντελώς άγνωστα γι΄ αυτούς. Το να τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις είναι μια θλιβερή διαπίστωση που δεν τους τιμά ως ερευνητές.
Φυσικά δε μπορώ να ισχυριστώ το ίδιο για τους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όπου τα παραδείγματα πολύ αξιόλογων εκπαιδευτικών ιστολογίων είναι πολλά. Δε μπορώ να μην αναγνωρίσω τις κοπιαστικές προσπάθειες πολλών συναδέλφων για τη δημιουργία ιστολογίων και την εκπαιδευτική τους αξιοποίηση. Για το θέμα αυτό όμως θα ασχοληθώ άλλη φορά με συγκεκριμένα παραδείγματα.
Οι χρήση ενός blog μπορεί να είναι και εκπαιδευτική και αυτό αποτελεί μια πραγματικότητα πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Το αν θα αναγνωριστεί αυτή η πραγματικότητα από τους καθηγητές των πανεπιστημίων είναι ένα ζητούμενο που μένει να αποδειχθεί στο εγγύς μέλλον. Ήδη όμως ο χρόνος περνάει και περνάει ανώφελα. Τα σημάδια δεν είναι θετικά και απ΄ότι φαίνεται οι καθηγητές μας θα αποφασίσουν να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο θέμα όταν στο εξωτερικό θα μιλάμε για μία άλλη νέα πραγματικότητα.
Η Συνέχεια εδώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου