ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ, «Πουλούσατε την ψήφο σας, αντί του αργυρίου σαν πρόστυχοι ντελάληδες του Αναβρυτηρίου»

ΟΣΕ: Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το γνωστό αξίωμα της πολιτικής επιστήμης, το οποίο διατυπώθηκε γύρω στα 1860 από τον Άγγλο λόρδο Aston, που είπε: Η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα, βρήκε την απόλυτη εφαρμογή του στον ΟΣΕ της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
  του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΠΑΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ
  Μιας Ελλάδας της οποίας οι πολιτικοί ταγοί θεοποίησαν την διαφθορά και την ανήγαγαν ως ένα είδος θρησκευτικού δόγματος, στο όνομα του οποίου οι πιστοί αρπάζουν, λεηλατούν και διαγουμίζουν χωρίς τιμωρία. Με τις αντιλήψεις αυτές πυργώθηκε στον ΟΣΕ ένα χυδαίο σύστημα της απόλυτης διαφθοράς με πρωταγωνιστές: Τους πολιτικούς, τα υποταγμένα και διοριζόμενα απ’ αυτούς διοικητικά στελέχη και τους «εργαζόμενους» που κατατρώγουν παντοιοτρόπως τα σωθικά του οργανισμού με τις συντεχνίες τους.Τα διαβόητα συνδικάτα, τα οποία το διαβόητο «συμβόλαιο με το λαό» του ΠΑΣΟΚ (1981) ανακήρυξε ως το «τρίτο βάθρο της δημοκρατίας»!

Είναι αυτά τα οποία στο όνομα της δημοκρατίας την κατασπάραξαν μέσα σε μια αρρωστημένη ατμόσφαιρα απληστίας, βολέματος και αδιανοήτου ακηδίας του δημόσιου χρήματος, για να επιβεβαιωθεί απόλυτα ο Άγγλος φιλόσοφος Τ. Ηοbbs (1588-1679) o oποίος αναπτύσσοντας τις ασθένειες της δημοκρατίας, κατέτασσε σ’ αυτές και τις «συντεχνίες που είναι σαν μικρές δημοκρατίες μέσα στα σπλάχνα μιας μεγάλης, όπως τα σκουλήκια στα έντερα ενός ανθρώπου» (Για τη φθοροποιό λειτουργία του κομματικοποιημένου συνδικαλισμού στη μεταπολιτευτική Ελλάδα βλ. το έργο μου: «Ο λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. Ergo, Αθήνα, 2002, σελ. 173, όπου το Κεφάλαιο: Συνέπειες του λαϊκισμού).

Αγκαλιά, λοιπόν, με τα «σκουλήκια» το «κίνημα», πορεύτηκε στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης παραχαράσσοντας και αλλοιώνοντας τα χαρακτηριστικά της δημοκρατίας δημιουργώντας ένα χυδαίο αμάλγαμα, το αμάλγαμα: Κίνημα – Συνδικάτο –πελατειακές – κομματικές σχέσεις και μέσω αυτών τη δημιουργία κομματικών – συντεχνιακών ελίτ που λειτουργούσαν και λειτουργούν για την ικανοποίηση του πιο πρόστυχου ατομικού συμφέροντος που έκανε την εμφάνισή του στην Ελλάδα.

Ποτέ η ευνοιοκρατία δεν είχε τόσες και τέτοιες μορφές στη δύσμοιρη Ελλάδα και ποτέ οι αμοιβές των εργαζομένων δεν γνώρισαν αυτές τις ανισότητες, στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης! Ποτέ στην Ελλάδα – ούτε ακόμη και στην μαύρη περίοδο των πιστοποιητικών «κοινωνικών φρονημάτων» - δεν είχε αναγορευθεί η κομματική ταυτότητα ως διαβατήριο διορισμού!! Δεν είμαι βέβαιος αλλά νομίζω ότι σε τόση έκταση και με τέτοια «μαστοριά», αυτό το πρόστυχο φαινόμενο δεν ίσχυσε ούτε στον ιταλικό φασισμό ούτε στο Γ΄ Ράιχ. Τώρα, πια, αφού έφαγε τα ψωμιά του, την Ελλάδα και τη δημοκρατία τους παραδίδει το πνεύμα του εν μέσω του επιθανατίου ρόγχου με πρωτοβουλία – αναγκαστική – των ιδίων εμπνευστών, των ιδίων ταγών και των ιδίων αρχιτεκτόνων, του πιο διεφθαρμένου συμμοριακού συστήματος που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα. Τούτες τις ύστατες στιγμές που η Ελλάδα πνέει τα λοίσθια, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αγωνίζεται απεγνωσμένα να διατηρήσει στις άχρηστες θέσεις τους τούς «εργαζόμενους» της ευνοιοκρατίας, οι οποίοι στη μέσα τσέπη τους έχουν την πράσινη ταυτότητα, με συνέπεια να επιβαρύνει την άδεια τσέπη των φορολογουμένων. Καταλήγοντας, ερωτώ: Μπορεί να πληροφορήσουν οι αρμόδιοι τον «κυρίαρχο» λαό αν και πότε προσλήφθηκε έστω και ένας στον ΟΣΕ χωρίς κομματική παρέμβαση; Έστω και ένας, ρε, έτσι, για δείγμα, να τον γράψουμε στο βιβλίο Γκίνες! Που είναι ο Γ. Σουρής, ο οποίος στην εποχή του (1853-1919), στιγμάτιζε το αλισβερίσι των ψηφοφόρων με τους πολιτικάντηδες σαρκάζοντας το γεγονός με τους πιο κάτω στίχους: «Πουλούσατε την ψήφο σας, αντί του αργυρίου σαν πρόστυχοι ντελάληδες του Αναβρυτηρίου».

Ποιος ξέρει με ποιους στίχους θα απέδιδε το πολλαπλό όργιο ετούτων των χρόνων που το τηλέφωνο, το Fax και η κομματική ταυτότητα αποτελούν τους διαύλους διορισμού στις ΔΕΚΟ και το Δημόσιο, όπου αναπτύσσονται και χαλκεύονται άνομες σχέσεις πολιτικών και συνδικαλιστών. Αυτούς τους «συνδικαλιστές» καταχέριζα ήδη από το 1992 γράφοντας και τα εξής: «Κατηγορώ τους συνδικαλιστές της Ελλάδας γιατί μετέτρεψαν τους συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς αγώνες από κοινωνικό εργαλείο προστασίας των καλώς νοουμένων συμφερόντων των εργαζομένων σε μέγγενη στραγγαλισμού των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων του συνόλου των Ελλήνων... Κατηγορώ τους συνδικαλιστές γιατί είναι γαντζωμένοι στα ατομικά τους προνόμια και διακηρύσσουν υποκριτικά ότι πολεμούν κατά των προνομίων και του κεφαλαίου ενώ αυτοί είναι κυρίως εκείνοι που το απολαμβάνουν καλύτερα από τους άλλους κοινούς θνητούς... Τους κατηγορώ γιατί επιμένουν να υπερασπίζουν άκριτα και άδικα τα συντεχνιακά προνόμια πολλών χιλιάδων συναδέλφων τους εις βάρος των ήδη φτωχών Ελλήνων... (Αυτά και άλλα πολλά καταμαρτυρούσα στο κείμενό μου, το οποίο είχε ως τίτλο: «Το κατηγορώ ενός πολίτη», το οποίο δημοσιεύθηκε σε δύο συνέχειες στο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα» της 2 και 9 Οκτωβρίου 1992, και αναδημοσιεύεται στο πιο πάνω έργο μου, σελ. 82 επ.).
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΕΠΙ ΕΘΝΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

Αναρτήθηκε από ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ