Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Μήνυμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για την 36η επέτειο του Πολυτεχνείου

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τη νεολαία, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και του χωριού, να τιμήσουν τη λαϊκή εξέγερση του Νοέμβρη 1973, με δυνάμωμα της πάλης, για να αποκρούσουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που φέρνουν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΕΕ και οι μεγάλοι επιχειρηματίες, με τη σύμφωνη θέση της ΝΔ. Να μη δεχθούν να πληρώσουν τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Καμία θυσία για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 κατά της δικτατορίας, κατά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, σήμερα βρίσκει νόημα και συνέχεια μόνο στο δρόμο της λαϊκής πάλης και συμμαχίας κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και της δικτατορίας των μονοπωλίων, με στόχο την ανατροπή της, τη λαϊκή εξουσία. Καμία ελπίδα δεν πρέπει να εναποτεθεί στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ. Τα κόμματα αυτά δεν αλλάζουν.

Οι αυταπάτες, η ανοχή, οι ψεύτικες ελπίδες και η μοιρολατρία είναι επικίνδυνες όσο ποτέ άλλοτε.

Τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να εξαπατηθούν από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τους μεγάλους επιχειρηματίες. Δεν πρέπει να δεχθούν τις νέες δραστικές περικοπές στα εργασιακά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα, τη συνέχιση και το δυνάμωμα της ληστείας στο εισόδημα. Πρέπει να πουν ένα ισχυρό ΟΧΙ στις ιδιωτικοποιήσεις, στην εμπορευματοποίηση της Παιδείας, της Υγείας και της Πρόνοιας.

Για την κρίση και τα ελλείμματα υπεύθυνη είναι η κερδοφορία και η δράση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, καθώς και η πολιτική που τους υπηρετεί. Όποια θυσία και αν κάνουν η εργατική τάξη και οι αυτοαπασχολούμενοι, θα είναι ανώφελη για το λαό και επιπλέον δεν θα είναι προσωρινή. Όποιοι εκσυγχρονισμοί και αν γίνουν σήμερα στον κρατικό μηχανισμό δεν πρόκειται να βελτιώσουν τη ζωή των εργαζομένων. Οι ανάγκες των μονοπωλίων για μεγαλύτερη κυριαρχία και κερδοφορία θα οδηγούν σε ακόμα πιο αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, για τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων. Θα γεννούν τη σήψη και τη διαφθορά. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να απαλλαγεί από τις κρίσεις και τους πολέμους. Δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινος, είναι ιστορικά ξεπερασμένος. Μόνο πιο βάρβαρος μπορεί να γίνει απέναντι στην εργατική τάξη και στους λαούς. Γι' αυτό και προωθεί όλο και πιο αυταρχικά κατασταλτικά μέτρα, περιορίζει στοιχειώδη δικαιώματα και κατακτήσεις χρόνων. Σύμφυτα με τη λειτουργία του είναι η καταστολή, η ενσωμάτωση, η τρομοκρατία κατά της εργατικής τάξης, των λαών.

Εκτός από τον δρόμο που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων υπάρχει και ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, που υπηρετεί τις ανάγκες των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων. Είναι ο δρόμος της κοινωνικοποίησης όλων των μονοπωλίων, του πανεθνικού σχεδιασμού, με εργατικό κοινωνικό έλεγχο. Αυτό το δρόμο μπορεί να τον ανοίξει ο λαός με τη δική του αντεπίθεση, συμμαχία και εξουσία, μόνο αν εμπιστευτεί και χρησιμοποιήσει την οργανωμένη του δύναμη. Μόνο αν βγάλει από την εμπειρία του χρήσιμα πολιτικά, ιδεολογικά συμπεράσματα και απορρίψει τα ιδεολογήματα των κομμάτων που υπερασπίζονται τον καπιταλισμό και την ΕΕ. Αν δεν παγιδευτεί στις οπορτουνιστικές αυταπάτες και παγίδες.

Ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε. Αυτή τη μεγάλη αλήθεια επιχειρούν με κάθε τρόπο και μέσο να αποκρύψουν από τους λαούς οι δυνάμεις του συστήματος. Γι' αυτό επιστρατεύουν τον αντικομμουνισμό, εκτοξεύοντας τερατώδη ψέματα και συκοφαντίες για το σοσιαλισμό του 20ου αιώνα.

Το ΚΚΕ με τόλμη μελέτησε και έβγαλε χρήσιμα συμπεράσματα για τα λάθη και τις αιτίες που επέτρεψαν την ανατροπή του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Και ταυτόχρονα δεν απέρριψε την προσφορά του σοσιαλισμού, υπερασπίζεται τις κατακτήσεις του. Για όλα αυτά συγκεντρώνει τα πυρά του αστικού συστήματος.

Το ΚΚΕ απευθύνεται ιδιαίτερα στην πρωτοπόρα εργατική τάξη, στην αδάμαστη νεολαία και τους καλεί μαζί με τα άλλα λαϊκά στρώματα να βγουν στους δρόμους της οργανωμένης μαζικής αντίστασης και αντεπίθεσης, στους δρόμους της ταξικής πάλης.

Μπορούμε να ανακόψουμε και να ανατρέψουμε την αντεργατική- αντιλαϊκή επίθεση, με ταξική και λαϊκή συσπείρωση σε κάθε κλάδο, σε κάθε πόλη και νομό.

Για σταθερή μόνιμη εργασία για όλους με δικαιώματα και ελεύθερο χρόνο.

Για να μην περάσουν οι απολύσεις στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Να διοριστούν όλοι οι εργαζόμενοι στα stage, οι συμβασιούχοι στο δημόσιο. Να καταργηθεί η ελαστική, η προσωρινή εργασία, η ενοικίαση εργαζομένων.

Καμιά αύξηση στα όρια συνταξιοδότησης, καμία νέα ανατροπή στα ασφαλιστικά δικαιώματα, σύνταξη στα 55 για τις γυναίκες και στα 60 για τους άντρες. Να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί αντιασφαλιστικοί νόμοι των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς κα στις συντάξεις και προστασία των ανέργων. Να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα είδη πλατειάς λαϊκής κατανάλωσης.

Να φορολογηθεί δραστικά το μεγάλο κεφάλαιο με 45%, να καταργηθούν όλα τα προνόμια, τα «κίνητρα» και οι φοροαπαλλαγές του.

Να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δράση στην Παιδεία και στην Υγεία.

Για να απεγλωβιστεί η χώρα μας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ανταγωνισμούς και πολέμους. Να καταργηθούν οι τρομονόμοι της ΕΕ.
ΠΗΓΗ: ΚΚΕ

5 σχόλια:

  1. ΚΑλημερα
    Ολα αυτα ειναι απαραιτητα για σωστη ζωη.
    Δυστυχως ολοι ξερουμε, πωςτουτη η χωρα δεν αγαπηθηκε απο τους πολιτικουςτης. Αλλα λυση ειναι να το συνηδειτοποιησουμε, μα χωρις πιστευω να γινεται χαλασμος απο μολοτωφ πετρες ....η ελευθερια δεν υπαρχει για να ρημαζουμε τα παντα, ας την εκμεταλυτουν οινεοι να μαθουν ,αν γνωριζουν τι θελουν ,πως θα το κρδισουν πιστευω πωςπρεπει να συνεχισουν να ονειρευοντε ,το κοσμο της δικαιοσυνης της ισοτηταςοχι της αεχτικοτητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΣΥΜΦΩΝΩ
    Και συμπληρώνω, ότι όταν ένα παιδί γεννιέται με στερημένη την αξιοπρέπειά του, όταν μεγαλώνει και ανδρώνεται, με στερημένη την αξιοπρέπειά του, όταν ο άνθρωπος αρχίζει να γερνά και βλέπει ότι τα ρεμάλια που κυβερνούνην πολιτικά και οικονομικά, δεν του άφησαν ίχνος αξιοπρέπειας, ούτε τα στοιχειώδη για τα γεράματα....
    ΤΟΤΕ πρέπει να μαθαίνουμε τους νέους, να μας αμφισβητούν, να μάθουν να βλέπουν και να προβλέπουν και να αγωνίζονται για να κερδίσουν αυτά που αξίζουν. Να μη περιμένουν στην ουρά της ζητιανιάς. Να πολεμούν μέχρι να κερδίσουν.
    Να φτιάξουν παρέες νέες και να γράψουν τη δική τους ιστορία.
    Και θα τους χειροκροτήσω, ακόμα κι αν τυχαία μια πέτρα σπάσει τη τζαμαρία μου. Η αξιοπρέπεια ζωής των παιδιών που έρχονται αξίζει περισσότερο από μια τζαμαρία.
    Τις φωτιές άλλοι τις βάζουν, όταν είναι ξεκάρφωτες και δεν συλλαμβάνονται ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΠΟΛΛΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠ
    ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ.
    ετσι ειπε το ΚΚΕ τοτε.
    ειναι αληθεια?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΚΑΤ' ΑΡΧΗΝ ΝΑ ΜΗ ΜΠΕΡΔΕΥΟΜΑΣΤΕ.
    Σέβομαι το ΚΚΕ και από πλευράς ΚΚΕ με έχουν σεβαστεί, όποτε βρεθήκαμε σε κοινούς αγώνες. Δεν είμαι κομμουνιστής κι ας "συγγενεύουν" οι πρακτικές και οι συμπεριφορές.
    ΟΧΙ. Τόσο στη Νομική τον Φεβρουάριο, όσο και στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη 1973, τους εγκάθετους ΚΥΠατζήδες τους ξέραμε και εξουδετερώθηκαν σε χρόνο μηδέν.
    Αυτό που κυριάρχησε τότε, ήσαν οι φιλικές φοιτητικές παρεούλες, 5 έως 30 ατόμων, οι οποίες είχαν αποκτήσει κοινούς συνδέσμους εμπιστοσύνης. Αυτό το πετύχαμε, βάζοντας όλοι την τυχόν υπάρχουσα ιδεολογία τους τελείως στην άκρη. Για να έμπαινες μέσα, εφαρμοζόταν μια πρωτόγονη αλλά σχολαστική διαδικασία, ταυτοποίησης και επιβεβαίωσης, για το άτομο που ζητούσε να μπει. Κι αν κάποιος έβγαινε και έπρεπε να ξαναγυρίσει μέσα για περιφρούρηση, πάλι υπήρχε πρόνοια, για το πως θα επιβεβαιωνόταν ξανά, για να μπει. Το σύστημα επιβεβαίωσης ήταν απλό, αλλά σίγουρο και σχολαστικό. Αν δεν βρισκόταν το κοινά γνωστό άτομο από μέσα, δεν υπήρχε περίπτωση να μπεις στα κτίρια. Όσο κι αν χρειαζόταν να περιμένουμε σε τέτοια περίπτωση, το δεχόμασταν γιατί ξέραμε ότι δεν γινόταν αλλιώς, Αν τολμούσε ΚΥΠατζης να αποπειραθεί να μπεί μετά την κατάληψη και τον παίρναμε χαμπάρι, θα έφτυνε αίμα.
    Το βέβαιο είναι και μπορώ να το βεβαιώσω, ότι υπήρχαν ΚΥΠατζήδες ελεύθεροι σκοπευτές, που τη τελευταία μέρα, πυροβολούσαν από τις ταράτσες των γύρω πολυκατικιών και σίγουρα έπαιξαν ρόλο, στις μετά την έξοδο (εκκένωση) συλλήψεις και στις αθλιότητες που έγιναν, σε βάρος κάποιων φοιτητών.
    Τόσο με τη κατάληψη της Νομικής, όσο και του Πολυτεχνείου, αποδείχθηκαν τα χάρτινα πόδια και πλοκάμια της χούντας.
    Με την ευκαιρία, να διευκρινίσω, ότι μεσα στις παρέες χώραγαν και φοιτητές με συντηρητικές απόψεις, αρκεί να ήσαν αντιχουντικοί. Το φοιτητικό κίνημα, ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο ενωμένο.
    Τα παρατράγουδα, άρχισαν μετά, όταν άρχισε το δέλεαρ της δήθεν "συμμετοχής" στην εξουσία. Η εξουσία και το χρήμα και φθείρει και διαφθείρει.
    Σιγά σιγά, όσοι γεύθηκαν την εξουσία και τις οικονομικές (νόμιμες και μη) απολαβές, χάθηκαν κι έγιναν αγνώριστοι.
    Επίσης στο μετά, εντάσσονται και άτομα, που ήσαν ανύπαρκτα στη διάρκεια της δικτατορίας και μετά άρχισαν να φτιάχνουν άλμπουμ με φωτογραφίες σε μεταχουντικές πορείες (2-3 λεπτά συμμετοχής τους έφταναν) και με ανάπτυξη δημόσιων σχέσεων με επαγγελματίες πολιτικούς.
    Πλάτιασα και δεν κάνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή