Η ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΣΑΠΙΑΣ ΓΑΛΑΖΟΠΡΑΣΙΝΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Πώς το γόητρο της κυρα-Κούλας κατέκτησε τον Πολιτισμό μας
Υπήρχε κάποτε μια κυρία περασμένης ηλικίας, ας την πούμε κυρία Κούλα, η οποία διαφήμιζε παντού τις γνωριμίες της.
Έλεγε ότι γνώριζε υπουργούς, βουλευτές, δικαστές, γιατρούς… Δεν υπήρχε άνθρωπος εξουσίας και δύναμης που να μην γνώριζε! Έτσι έλεγε τουλάχιστον.
Αν κάποια στιγμή έφευγε κάποιος στον στρατό, η κυρία Κούλα έλεγε στους γονείς του ότι μπορούσε να του πετύχει μια καλή μετάθεση. Τα ίδια έλεγε σε εκείνους που κυνηγούσαν μια θέση στο δημόσιο. Φτάνει να το ήθελες, και η κυρία Κούλα «θα μιλούσε σε κάποιον, για να γίνει η δουλειά σου»…
Φυσικά, οι περισσότεροι την αντιμετώπιζαν με αδιαφορία και κάποια ενόχληση. Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν χρειάζονται εξυπηρετήσεις. Επίσης έχουν και κάποιο εγωισμό.
Ελάχιστοι λοιπόν ζητούσαν τη βοήθεια της κυράς Κούλας, και αυτό συνέβαινε μόνο όταν τα πράγματα έφταναν στο απροχώρητο.
Αλλά όλοι σχεδόν την κρατούσαν «στα υπόψη» τους.
«Πού ξέρεις; Ίσως και πράγματι να γνωρίζει όλους αυτούς που ισχυρίζεται», σκέφτονταν, και για αυτό την αντιμετώπιζαν με κάποια προσοχή και κάποιο σεβασμό.
Με αυτό τον τρόπο το «status» της ήταν πάντοτε υψηλό στις παρέες της, και ήταν και κάπως εξουσιαστική απέναντι στους γνωστούς και τους φίλους της…
Κάποτε έφτανε βέβαια η στιγμή που κάποιος αποφάσιζε να την πλησιάσει. Ίσως να μην πήγαινε καλά η δουλειά του. Ίσως η κόρη του να χρειαζόταν μια μετάθεση που δεν μπορούσε να πάρει. Ίσως ο γιός του να προσπαθούσε να προσληφθεί σε κάποια δουλειά. Και τότε σκεφτόταν την κυρα Κούλα και τις γνωριμίες της. Ίσως θα μπορούσε «σπρώξει» την υπόθεσή του σε κάποιον από τους υψηλά ιστάμενους γνωστούς της. Τι είχε να χάσει άλλωστε;
Τότε συνέβαινε σχεδόν πάντα το παρακάτω: Η κυρα Κούλα ζητούσε από τον απελπισμένο χαρτιά και ονόματα για να προωθήσει την υπόθεσή του. Τον διαβεβαίωνε ότι θα μιλούσε στον «γνωστό της» και ότι «σίγουρα θα γινόταν η δουλειά του».
Μετά από μερικές μέρες, η κυρα Κούλα με κάπως αυστηρό βλέμμα, έπαιρνε παράμερα τον καημένο που ήθελε την εξυπηρέτηση, και του έλεγε χαμηλόφωνα, για να μην ακούσουν οι άλλοι, ότι τα χαρτιά του είχαν κάποιες «σημαντικές ελλείψεις που έκαναν ιδιαίτερα δύσκολη την προώθηση της υπόθεσής του» από τον Χ ή τον Ψ γνωστό της. «Αλλά μην ανησυχείς, κάτι θα καταφέρει ο γνωστός μου», καθησύχαζε τον απελπισμένο........ ............................................... ................................... .......................................
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ >>>>>>>> ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ