ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ή BLOGGER ???

ΟΙ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ-BLOGGERS ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΕΚΔΟΤΙΚΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ…!

Το κλείσιμο της ιστορικής εφημερίδας του Ελεύθερου Τύπου αλλά και η γενικότερη κρίση στο χώρο των Μ.Μ.Ε έφερε στην επιφάνεια τα προβλήματα που μαστίζουν το χώρο της δημοσιογραφίας. Πολλοί έχουν αρχίσει να διατυπώνουν την άποψη ότι oι παλιές καλές εποχές της δεκαετίας του 90΄(όπου οι περισσότεροι νέοι ήθελαν να μοιάσουν τηλεστάρ δημοσιογράφο) , έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Τα blogs έχουν αρχίσει να χρεώνονται την πτώση του έντυπου τύποπου ενώ σταδικά κερδίζουν κομμάτι της διαφημιστικής πιττας. Οι πρώτες διαφημίσεις έχουν κάνει την εμφάνιση τους στο χώρο της μπλοκόσφαιρας πολλές εξ αυτών κρατικές,γεγονός που τους καθιστάει εχθρό των εκδοτικών συμφερόντων. αυτομάτως.

Συγκεκριμένα, μερικοί δημοσιογράφοι ισχυρίζονται ότι οι bloggers στερούνται κώδικα δεοντολογίας, το ύφος που χρησιμοποιούν είναι προκλητικό ενώ οι πληροφορίες που μεταφέρουν πολλές φορές είναι αναξιόπιστες αφού η είδηση που μεταφέρουν συνήθως δεν διασταυρώνεται.

Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι από τους bloggers που έχει τύχει να γνωρίσω, ελάχιστοι εξ αυτών θα ήθελαν να αποκαλούν τον εαυτό τους ως δημοσιογράφο, κατά συνέπεια το επιχείρημα αυτό ως μέτρο αξιολογήσης των blogs, μάλλον είναι αδύναμο! Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι bloggers που εγώ παρακολουθώ ασκούν αυστηρή κριτική στους δημοσιογράφους ακριβώς για τον ίδιο λόγο(!) δηλαδή για έλλειψη δεοντολογίας και ύφους αλλά και εγκυρότητας των πληροφοριών που μεταφέρεται από τους δημοσιογράφους!!

H διαφορά όμως είναι ότι οι bloggers κάνουν το hobby τους, ενώ οι δημοσιογράφοι οφείλουν να ελέγχουν την εκάστοτε εξουσία. (όπως ορίζεται και από το σύνταγμα). Κατά την γνώμη μου η κρίση στoν έντυπο τύπο δεν οφείλεται στα blogs. Θα ήταν λοιπόν προτιμότερο οι δημοσιογράφοι να ασχολούνται με τα του οίκου τους πάρα να ψάχνουν εξιλαστήρια θύματα ανάμεσα στους bloggers!

Θα έλεγα πως το πρόβλημα δημιουργείται κυρίως από την έλλειψη εμπιστοσύνης του αναγνωστικού κοινού προς τις εφημερίδες αλλά και από την έλλειψη σεβασμού από τους νεότερους δημοσιογράφους προς τους στυλοβάτες του επαγγέλματος. Για παράδειγμα, παραδοσιακές εφημερίδες που ξεκίνησαν ως εφημερίδες των δημοσιογράφων, γρήγορα υποτακτικάν σε επιχειρηματικά συμφέροντα κάτι που επηρέασε την «ποιότητα της είδησης» μα πάνω από όλα κλόνησε την εμπιστοσύνη του αναγνωστικού κοινού προς τις εφημερίδες. Πολλά ρεπορτάζ παρουσιάζονται με μεροληπτικό τρόπο, ενώ οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων σπάνια φέρνουν τον συνεντευξιαζόμενο σε δύσκολη θέση-γιατί προφανώς κάτι τέτοιο μπορεί να έχει συνέπειες…

Για να πάμε παραπέρα, το πρόβλημα δεν έγκειται στο επιχειρηματικό μοντέλο αλλά στην απόσταση που δημιούργησαν οι δημοσιογράφοι με το αναγνωστικό τους κοινό εξαιτίας του τρόπου που ασκούν το επάγγελμα η πιο σωστά λειτούργημα τους. Κύριο μέλημα κάθε δημοσιογράφου πρέπει να είναι η καταγραφή της αλήθειας. Σε μια περίοδο όπου η παραπληροφόρηση και η μεροληψία επικρατούν, η αντικειμενική είδηση θα προσελκύσει το αναγνωστικό κοινό και θα πουλήσει φύλλα. Όταν αυτό γίνει οι εφημερίδες θα γίνουν πάλι κερδοφόρες!

Το δρόμο που έχουν χάσει οι εφημερίδες φαίνεται πως έχουν βρει τα blogs! O χιλιάδες bloggers εξασφαλίζουν την πολυφωνία στην ενημέρωση προσδίδοντας με αυτό τον τρόπο το στοιχείο της αντικειμενικότητας στην πληροφόρηση, κάτι που μανιωδώς αναζητεί το κοινό! Aυτό συμβαίνει γιατί η είδηση στο σύνολο των blogs δεν μπορεί είναι κατευθυνόμενη….