ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΛΑΝΑΡΑ: Η ΠΛΕΟΝ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΑΠΑΤΗ ΘΑΛΑΣΣΟΔΑΝΕΙΩΝ ΚΛΠ ΧΡΕΩΝ, ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑΣ

ΕΝ.ΚΛΩ.: Άρτζι, μπούρτζι και… Ελλάς!
Του Στέφανου Κοτζαμάνη
Πώς η παροιμιώδης κρατική ανευθυνότητα οδήγησε στην κατασπατάληση δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ – Μια ιστορία για να γελάσει (και προπαντός να κλάψει) κάθε πικραμένος - «Καυτά» αναπάντητα ερωτηματικά …
Ήταν πριν από τρία περίπου χρόνια, όταν η εισηγμένη εταιρεία Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία έπρεπε να προχωρήσει σε αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου με καταβολή μετρητών, προκειμένου να υλοποιήσει το δεύτερο μέρος του «σχεδίου αναδιάρθρωσής» της.
Ενός σχεδίου που προέβλεπε τον περιορισμό της παραγωγής, την καθετοποίηση της παραγωγικής διαδικασίας και την επέκταση στο χώρο του επώνυμου ενδύματος με τη δημιουργία ισχυρών εμπορικών σημάτων (brand names).

Ο βασικότερος μέτοχος της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας (οικογένεια Λαναρά) αρνήθηκε να συμμετάσχει στην αύξηση κεφαλαίου και από εκεί ξεκινάει το περιβόητο σίριαλ:

Επεισόδιο πρώτο: Οι τράπεζες βλέποντας το βασικό μέτοχο να «στρίβει δια του αρραβώνος» αρνούνται και αυτές να βάλουν το χέρι στην τσέπη, με αποτέλεσμα το ταμείο της εισηγμένης να μείνει άδειο και το μπαλάκι πλέον (για πολιτικούς λόγους) να περάσει στα Υπουργεία Ανάπτυξης και Οικονομίας…
Επεισόδιο δεύτερο: Οι εργαζόμενοι της ΕΝΚΛΩ διαδηλώνουν κάθε τόσο στο κέντρο της Αθήνας προκειμένου να εξασφαλιστεί η λειτουργία της επιχείρησης.
πεισόδιο τρίτο: Οι υπόλοιπες κλωστοϋφαντουργικές εταιρείες καλούν το Υπουργείο να σταματήσει την επιλεκτική στήριξη προς μία μόνο εταιρεία, αλλά να λάβει μέτρα στήριξης της παραγωγικότητας ολόκληρου του κλάδου.
«Με αυτή την πολιτική θα φτάσουμε να λειτουργεί ο Λαναράς και να κλείσουν όλες οι υγιείς νηματουργίες», επισήμαιναν τότε παράγοντες της αγοράς…
Επεισόδιο τέταρτο: Κατά αραιά διαστήματα -και μάλλον όποτε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας βρισκόταν σε δυσχερή θέση- οι τράπεζες όλο και έδιναν κάποια δάνεια στην ΕΝΚΛΩ, με ένα σαφές ερωτηματικό να παραμένει αναπάντητο: είχαν αυτά τα δάνεια την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, ή όχι;
Επεισόδιο πέμπτο: Επειδή τα χρήματα δεν «έπεφταν» όλα μαζί, αλλά σταδιακά και μάλιστα σε αραιά χρονικά διαστήματα, το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης ήταν ΑΔΥΝΑΤΟΝ να υλοποιηθεί στην πράξη και έτσι δημιουργήθηκε ένα «βαρέλι δίχως πάτο», όπου όσα λεφτά και να έδινε κάποιος, ήταν αδύνατον να οδηγήσουν στη διάσωση της ΕΝΚΛΩ!!!
Έτσι, τα όποια νέα χρήματα κατευθύνονταν κυρίως για την πληρωμή δεδουλευμένων στους εργαζόμενους της εταιρείας!
Συνολικά δόθηκαν από τις τράπεζες 36,6 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων 28,2 εκατ. στους εργαζόμενους για μισθούς και εργοδοτικές εισφορές, 5 εκατ. στον άμεσο και ευρύτερο δημόσιο τομέα και μόλις 2,9 εκατ. ευρώ για κεφάλαιο κίνησης…
Επεισόδιο έκτο: Αλλάζει η κυβέρνηση και η «καυτή πατάτα» περνάει στα χέρια της κας Λ. Κατσέλη. Η τελευταία δέχεται εργαζόμενους και διοίκηση και προτείνει προς διερεύνηση ένα σχέδιο διάσωσης που περιλαμβάνει… πράσινη οικονομία και εκμετάλλευση περιουσιακών στοιχείων του Ομίλου (ακίνητα στην… άκρη του πουθενά).
Επεισόδιο έβδομο: Όπως ήταν φυσικό, από τότε μέχρι σήμερα, το περιβόητο πρόγραμμα διάσωσης βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της… διαβούλευσης…

«Μετά από την υποβολή του επανεπικαιροποιημένου Επιχειρησιακού Σχεδίου το οποίο ζητήθηκε από το Υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας το Νοέμβριο του 2009, οι εξελίξεις παραμένουν στάσιμες έως αρνητικές, καθώς δεν υπάρχουν προοπτικές, καθώς δεν υπάρχουν προοπτικές, ή τουλάχιστον μέχρι σήμερα δεν εμφανίζεται κάποια θετική εξέλιξη» αναφέρει μεταξύ άλλων, η πρόσφατη ανακοίνωση της εισηγμένης....
Συμπερασματικά λοιπόν:
Α. Εδώ και τρία περίπου χρόνια, το Υπουργείο δεν έχει λάβει μια συγκεκριμένη απόφαση για το τι τέλος πάντων, προτίθεται να πράξει. Αν υπήρχαν λοιπόν τότε κάποιες πιθανότητες διάσωσης, τώρα αυτές έχουν περιοριστεί κατακόρυφα…
Β. Δόθηκαν δάνεια 36,6 εκατ. ευρώ, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι με τον τρόπο που δίδονταν, η εταιρεία δεν θα μπορούσε να ορθοποδήσει στον… αιώνα τον άπαντα!
Γ. Στην περίπτωση που κάποια έστω από τα δάνεια αυτά είχαν την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, είναι προφανές ότι υπάρχει προφανής κατασπατάληση δημοσίου χρήματος και μάλιστα με… τη βούλα του κράτους!!!
ΠΗΓΗ: EURO2day.gr
=============================================
ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ:
Αν ζούσαμε σε μια ευνομούμενη πολιτεία, όλες οι επιχειρήσεις ΛΑΝΑΡΑ, έπρεπε να βάλουν λουκέτο με κρατική πρωτοβουλία, από το 1978, άντε από το 1980. Δεν αποκλείεται η βρόμικη ιστορία των θαλασσοδανείων να πηγαίνει ακόμα πιο πίσω. Τότε εγώ εργαζόμουν στα βιομηχανικά βαφεία των Εβραίων ΑΔΕΛΦΩΝ ΚΑΡΑΣΣΟ και επειδή από πλευράς όγκου δουλειάς και τζίρου ο Λαναράς με τη "ΤΡΙΚΟΛΑΝ" ήταν ο "καλύτερος" πελάτης, είχε τη πολυτέλεια να έχει αποκλειστικό υπάλληλο για τη διαχείρηση των προϊόντων του στο βαφείο, κι ο κλήρος έπεσε σε μένα. Με αυτή την αμεσότητα, είχα την ευχέρεια να έχω καλή ...."εσωτερική" πληροφόρηση.
Και τότε (1978) λοιπόν, η οικογένεια ΛΑΝΑΡΑ, ήταν στη μπούκα όλων, λόγω των θαλασσοδανείων, των εκβιασμών του κράτους από την οικογένεια, με μοχλό τις απολύσεις των εργαζόμενων, με τις υποτιμολογήσεις προϊόντων προς περίεργες ....θυγατρικές του εξωτερικού (πολύ της μόδας το κόλπο) και κυρίως, με τα χρηματιστηριακά παιχνίδια, των απότομων και μεγάλων διακυμάνσεων των μετοχών.
Εγώ προσωπικά, τη στάση των εργαζομένων στον Λαναρά τη θεωρώ χυδαία. Αν ο χώρος είχε απαλλαγεί της παρουσίας της οικογένειας αυτής, οι "νόμοι της αγοράς" θα είχαν καλύψει το κενό του σε 6 το πολύ μήνες και το κράτος θα είχε γλυτώσει πολλά εκατομμύρια.
Ανεπιφύλακτα σε τέτοιες περιπτώσεις με θάρρος προτείνω να κινηθούν ποινικές διαδικασίες και να μπουν λουκέτο σε όλες τις επιχειρήσεις του, με διασφάλιση των εργατικών δικαιωμάτων του προσωπικού.
ΤΡΙΑΝΤΑ ΔΥΟ (32) ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΑΤΗΣ, ΕΙΝΑΙ Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΒΟΛΗΣ.