Του David Irving bestseller: "Hitler's War"«....................Ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο.
Έχω διαπιστώσει ότι έχουμε ταξινομήσει την κοινότητα των πανεπιστημιακών ιστορικών, από πάνω προς τα κάτω, ιδιαίτερα, όσον αφορά στη διαμάχη γύρω από «το Ολοκαύτωμα».
Στην Αυστραλία μόνοι τους οι φοιτητές από τα πανεπιστήμια της Νέας Νότιας Ουαλίας και της Δυτικής Αυστραλίας που μου είπαν, ότι εκεί που θα "τιμωρούνται", (αναγκάζονται) να αναφέρονται στον "Πόλεμο του Χίτλερ" με τον τρόπο που τους το υποδεικνύουν (επιβάλουν)!!!! Στα πανεπιστήμια του Wollongong και της Καμπέρα, οι φοιτητές διώκονται πειθαρχικά, εάν δεν το κάνουν (αν δεν υπακούσουν). Οι (επίσημες) βιογραφίες είναι υποχρεωτική ανάγνωση για τους υπαλλήλους-σπουδαστές στις στρατιωτικές ακαδημίες του Sandhurst στο West Point, της Νέας Υόρκης, και της Carlisle.
Στη Pennsylvania, από (ειδικές) θεματικές ομάδες, ασκήθηκαν πιέσεις προς τους διοικητές αξιωματικών, για επικράτηση αυτού του τρόπου μάθησης!!!!! κατά τη διάρκεια εκπαίδευσής τους, και (οι υπάκουοι) προσέλκυσαν κριτικές με επαίνους από τους ειδικούς "διδάσκοντες" που "διέφυγαν" από το Σιδηρούν Παραπέτασμα και ενσωματώθηκαν με την Άκρα Δεξιά.
Δεν ήταν όλα γνωστά. Δεδομένου ότι είμαι ο συντάκτης αυτού του έργου, το οποίο φύλαγα στο σπίτι μου, δέχθηκα επίθεση κακοποιών που μου κατέστρεψαν-θρυμμάτισαν (το σπίτι), τρομοκράτησαν την οικογένειά μου, το όνομά μου κηλιδώθηκε, μου έκαψαν τους εκτυπωτές μου, και ο ίδιος συνελήφθηκα και απελάθηκα λόγω μικροσκοπιμοτήτων, των "δημοκρατικών" της Αυστρίας - και διώχθηκα για μια παράνομη πράξη, που την αποφάσισαν κατ' εντολήν τα δικαστήρια, και τιμωρήθηκα επειδή (κάποιοι) Υπουργοί είχαν κρίνει την ενοχή!!!!! κατ 'εντολή των δυσαρεστημένων ακαδημαϊκών και μετά από επιρροή κάποιων ..."πολιτών".
Τα επόμενα χρόνια, εγώ απελάθηκα από τον Καναδά (το 1992), και μου απαγόρευσαν την είσοδο στην Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την Ιταλία, τη Νότια Αφρική, καθώς και από άλλες πολιτισμένες χώρες σε όλο τον κόσμο (το 1993).
Κατά την απουσία μου, σε διεθνές επίπεδο, συνδεδεμένες ομάδες κυκλοφόρησαν επιστολές σε βιβλιοθηκονόμους, με υπόμνημα για αυτό το βιβλίο, που θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνεται στα ράφια τους. Με το πέρασμα του χρόνου, αυτές οι ομάδες, μου έδειξαν αντίγραφα από τις επιστολές αυτές (που δεν ικανοποιήθηκαν).
Ένας δημοσιογράφος του περιοδικό Time, σε ένα δείπνο μαζί μου στη Νέα Υόρκη το 1998, παρατήρησε: «Πριν, δεν είχα διαβάσει αποκόμματα των αρχείων σας. Έως τον "Πόλεμο του Χίτλερ", δεν θα μπορούσα να πιστέψω ότι βάδιζα (=σκεπτόμουν) λανθασμένα, και ήμουν σίγουρος για την αγάπη μου για τα μέσα ενημέρωσης!!!!! ...αλλά μετά από αυτό....».
Προσφέρω. Δεν απολογούμαι για το γεγονός ότι αναθεώρησα την υπάρχουσα εικόνα του ανθρώπου. Εγώ προσπάθησα να δώσω κατ' αρχήν, το είδος της επ' ακροατηρίω συζήτησης, όπως θα γινόταν σε ένα Αγγλικό δικαστήριο - που σε κάθε περίπτωση, οι κανόνες απόδειξης εφαρμόζονται, αλλά και με διορατικότητα, γίνεται αποδεκτό, ένα κατάλληλο μέτρο σύγκρισης.
Υπήρξαν σκεπτικιστές που αναρωτήθηκαν, αν η εκτεταμένη προσφυγή σε - αναπόφευκτα απομονωμένες - πηγές ιδιωτών, είναι καθ' ολοκληρίαν καλύτερη ως μέθοδος έρευνας, από τις πιο παραδοσιακές κατασκευασμένες πληροφορίες.
Η απάντησή μου είναι ότι σίγουρα δεν μπορούμε να αρνηθούμε την αξία των ιδιωτικών πηγών συνολικά. Είναι δεδομένο, ότι η Washington Post σημείωσε κατά την αναφορά της στην πρώτη έκδοση το 1977: «Οι Βρετανοί ιστορικοί ήταν ανέκαθεν πιο αντικειμενικοί προς τον Χίτλερ, από ό, τι οι Γερμανοί ή οι Αμερικανοί συγγραφείς».
...................................».
ΣΧΟΛΙΟ ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΥ:
Επισκεφθείτε την Ιστοσελίδα http://www.fpp.co.uk/books/, αξίζει τον κόπο για ενημέρωση!!! Δεν πρόκειται για συγγράμματα κάποιου παρανοϊκού. Αφιέρωσα πολλές μέρες και ρισκάρω τη πρόταση: Ψάξτε μόνοι σας τα βιβλία του συγγραφέα, για να δραπετεύσετε από τα πλοκάμια της μαφίας του Ναζισμού-Σιωνισμού. Τα βιβλία είναι δωρεών για "κατέβασμα".
Μερικά παιδιά να σέβονται τον κόπο κάποιου που δεν κερδίζει τίποτε άλλο, παρά μόνο την εκτίμηση κάποιων φίλων. Αργά ή γρήγορα, έρχεται η γελοιοποίηση αυτών που παρουσιάζουν ακόμα και σαν..... "αποκλειστικότητά" τους, έτοιμα μεταφρασμένα κείμενα άλλων. Αν καταλάβαιναν που οδηγούνται, δεν θα το έκαναν, όπως το κάνουν. Τουλάχιστον να έχουν τον κοινό νου και να μη μιλούν για ανύπαρκτη αποκλειστικότητα. Δεν υπάρχουν ποτέ, στους αιώνες των αιώνων, αποκλειστικότητες στη γνώση......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου