Δεν θα είναι η δημοκρατικά θωρακισμένη χώρα, η οργανικά ενταγμένη στο άρμα της ανάπτυξης, με υπολογίσιμο ειδικό βάρος στη γεωπολιτική της θέση και με πολιτική υπόσταση στους διεθνείς οργανισμούς. Όσο αληθινή είναι η λαϊκή ρήση που λέει πως «τα στερνά τιμούν τα πρώτα», άλλο τόσο βάσιμη είναι και η πολιτική διαπίστωση που θεωρεί πως η ικανότητα και η αποφασιστικότητα στη διαχείριση της δυσκολίας ή της κρίσης, είναι οι παράγοντες που θα κρίνουν την αξιοπιστία, τη σοβαρότητα και το κύρος στην μετά την κρίση εποχή.
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η Ελλάδα δυστυχώς – ελέω των άτολμων και υποταγμένων πολιτικών ηγεσιών της – όχι απλά δεν καμουφλάρισε τη λογική της «ψωροκώσταινας» που ήταν κυρίαρχη στα μυαλά αυτών των ηγεσιών, αλλά αντίθετα την έκανε παντιέρα, την παρουσίασε ως σύμβολο, και σε τελευταία ανάλυση ανέχθηκε τις πολιτικές της ηγεσίες ενώ αυτές εγκληματούσαν επιχειρώντας να ταυτίσουν τον ελληνικό λαό, με τον εαυτό τους, και να φορτώσουν στον Ελληνισμό την ψώρα που κιότευε τα δικά τους προσκυνημένα κεφάλια.
Η εθνικά διόλου περήφανη περίοδος που εγκαινίασε ο Σημίτης, μια περίοδος στην οποία κυριάρχησε ένα εκρηκτικό μίγμα ψεύδους, πολιτικής αυταπάτης, πλασματικής πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας και ντροπιαστικού ενδοτισμού, συνεχίζεται και σήμερα με εξελίξεις που έχουν προσλάβει πλέον τα χαρακτηριστικά ανθελληνικής καταιγίδας.
Το καινούριο στοιχείο, είναι πως σήμερα το γεωπολιτικό περιβάλλον έχει καταστεί πολυσύνθετο, και οι συνέπειες από την πολιτική ανεπάρκεια των κυβερνώντων σ αυτές τις συνθήκες, καθίστανται πλέον εκ των πραγμάτων εφιαλτικές.
Η διαχείριση της οικονομικής κρίσης – που δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία – και που σαφέστατα έβγαλε στην επιφάνεια με τρόπο εκρηκτικό, τις κακοδαιμονίες στις οποίες στηρίχθηκε και εδραιώθηκε το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα, έχει φέρει πλέον την Ελλάδα σ ένα κρίσιμο για το μέλλον της σταυροδρόμι.
Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται. Και όσο και αν συντηρούνται ακόμα σε επίπεδα «εμπορικού πολέμου», οι εξελίξεις παραμένουν απρόβλεπτες όσο και αντιφατικές. Μια τέτοια συλλογιστική έρχονται να την επιβεβαιώσουν τα «θερμά» επεισόδια μεταξύ ΚΙΝΑΣ και ΗΠΑ, τα «θερμά» μέτωπα μεταξύ ΗΠΑ και ΕΥΡΩΠΗΣ στον τομέα των εξοπλισμών, αλλά ακόμα και οι εγγενείς αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΑΓΓΛΙΑ και ΕΕ, και για την επιβολή στοιχειωδών κανόνων αναφορικά με τα κερδοσκοπικά παιχνίδια και την απόπειρα της πολιτικής χαλιναγώγησης των κρατικών οικονομιών.
Η ΕΕ με τη σειρά της τονώνει τις λογικές της κρατικής τρομοκρατίας και του υπερεθνικού μπαμπούλα των λαών, στοχεύοντας ευθέως όχι μόνο τις δημοκρατικές ελευθερίες αλλά και την ίδια την εθνική αξιοπρέπεια.
Οι διευρυνσιακές αναζητήσεις σε συνδυασμό με τις σχεδιαζόμενες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, δημιουργούν μια νέα κατάσταση. Πολλαπλά επικίνδυνη. Μέσα στην οποία απαιτείται αυξημένη πολιτική ευθύνη και εθνική επαγρύπνηση, την οποία δυστυχώς οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες δεν διαθέτουν.
Πρόκειται για ένα πολιτικό σύστημα που εχθρεύεται το λαό και τον ταπεινώνει. Τον περιθωριοποιεί και τον παροπλίζει, εν όψει σοβαρών εξελίξεων και καθοριστικών για το μέλλον του αλλαγών και γεωπολιτικών προκλήσεων.
Μέσα σ αυτό το διεθνές περιβάλλον, μέσα σ ένα κλίμα που κάθε άλλο παρά καθησυχαστικό θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς, η ελληνική κυβέρνηση έχοντας πλέον προσχωρήσει ανοικτά στο μπλοκ εκείνων που αντιστρατεύονται τους λαούς και έχοντας αποκαλύψει πλήρως τις ανθελληνικές διαθέσεις και προτεραιότητές της, προχώρησε σε τρία κατάπτυστα ατοπήματα.
1. Ομολόγησε και διακήρυξε απροκάλυπτα την εκχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, σε κέντ
ρα εξωθεσμικά, σε κέντρα υπερεθνικά, αποδεικνύοντας το πόσο «ελάχιστη» πολιτικά είναι, και με πόσο μειωμένη εθνική συνείδηση και περηφάνια σκοπεύει να διαχειριστεί το μέλλον αυτού του τόπου, τους δύσκολους μήνες που έρχονται.
2. Προχώρησε στην εκχώρηση πολιτικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε εκατομμύρια αλλοεθνείς κατευθυνόμενους εισβολείς, δημιουργώντας έτσι την κοινωνική βάση πάνω στην οποία θα πατήσουν και θα καρποφορήσουν τα σχέδια των φονταμενταλιστών σε βάρος της εθνικής και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας. Κατέλυσε το Σύνταγμα και προσυπογράφει σταδιακά και την κατάργηση της ίδιας της Ελληνικής Δημοκρατίας.
3. Προχωρά με γοργούς ρυθμούς στο διαμελισμό της χώρας μέσω του «Καλλικράτη», δημιουργώντας έτσι τις θεσμικές, διοικητικές και κοινωνικές προϋποθέσεις προκειμένου να ευοδωθούν οι αλυτρωτικές – επεκτατικές επιδιώξεις αυτών που επιβουλεύονται το μέλλον του τόπου.
Ο ελληνικός λαός επομένως, βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα καλά οργανωμένο σχέδιο που στοχεύει ευθέως τον ίδιο και την Ελλάδα, και επιπροσθέτως έχει την ατυχία να έχει την πολιτική εξουσία μια κυβέρνηση πρόθυμη να το υλοποιήσει, αδίστακτα, ανερυθρίαστα, απροκάλυπτα, προκλητικά.
Η Ελλάδα λοιπόν της επόμενης μέρας στα μυαλά των ενορχηστρωτών αυτού του σχεδίου, θα είναι μια Ελλάδα της κρίσης και της εξαθλίωσης, όπου:
- Η φτώχεια και η εγκληματικότητα θα έχουν παραλύσει την κοινωνία.
- Το πλιάτσικο στα σπίτια και τις επιχειρήσεις της γειτονιάς θα είναι πρώτο ζήτημα στην ημερήσια διάταξη της καθημερινότητας μας.
- Οι οργανωμένες επιθέσεις των αλλοεθνών δε θα στοχεύουν μονάχα τη ζωή του Έλληνα πολίτη, αλλά θα στοχεύουν ευθέως τους θεσμούς, τη δομή της κοινωνίας, την ίδια την εθνική μας υπόσταση.
- Ο νόμος της ζούγκλας θα κυριαρχήσει παντού. Η νομιμότητα θα καταλυθεί και οι Έλληνες πολίτες αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες τους και τη ζωή τους.
1. Πειστική ΣΥΝΟΛΙΚΗ εναλλακτική πολιτική πρόταση και όχι αποσπασματικές παρεμβάσεις. Πρόταση που θα στοχεύει το πολιτικό σύστημα και δε θα εξαντλείται στο ρετούς της διαχείρισής του.
2. Ξεσηκωμένο λαό, αποφασισμένο να μάχεται για τα δίκια του, σ έναν αγώνα που θα ενσωματώνει στοιχεία πατριωτισμού και θα αναδεικνύει τις κορυφαίες εθνικές μας υποθέσεις.
Αυτός ο λαός επομένως έχει ανάγκη να εμπνευστεί σ έναν αγώνα που δε θα είναι εφήμερος.
Σ έναν αγώνα που δε θα εξαγοράζεται με το πρώτο ξεροκόμματο στο μισθό.
Σ ένα αγώνα που θα φωτίζεται στην προοπτική μιας άλλης Ελλάδας και όχι απλά μιας επόμενης μέρας και ...βλέπουμε.
3. Αποφασισμένους και σωστά προσανατολισμένους ηγέτες, που δε θα καταγίνονται με μονομέρειες στη σκέψη και την πρακτική, που θα βλέπουν τη δυναμική στο κίνημα, θα την τονώνουν, θα την ενισχύουν, θα την μπολιάζουν και δε θα το αφορίζουν για τα λάθη και τις ανεπάρκειές του.
Που θα μπορούν να φανατίσουν δημιουργικά αυτό το λαό καταδεικνύοντας του ότι μπορεί και πρέπει να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων, αφέντης στον τόπο του και κυρίαρχος στην πατρίδα των παιδιών του.
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η Ελλάδα δυστυχώς – ελέω των άτολμων και υποταγμένων πολιτικών ηγεσιών της – όχι απλά δεν καμουφλάρισε τη λογική της «ψωροκώσταινας» που ήταν κυρίαρχη στα μυαλά αυτών των ηγεσιών, αλλά αντίθετα την έκανε παντιέρα, την παρουσίασε ως σύμβολο, και σε τελευταία ανάλυση ανέχθηκε τις πολιτικές της ηγεσίες ενώ αυτές εγκληματούσαν επιχειρώντας να ταυτίσουν τον ελληνικό λαό, με τον εαυτό τους, και να φορτώσουν στον Ελληνισμό την ψώρα που κιότευε τα δικά τους προσκυνημένα κεφάλια.
Η εθνικά διόλου περήφανη περίοδος που εγκαινίασε ο Σημίτης, μια περίοδος στην οποία κυριάρχησε ένα εκρηκτικό μίγμα ψεύδους, πολιτικής αυταπάτης, πλασματικής πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας και ντροπιαστικού ενδοτισμού, συνεχίζεται και σήμερα με εξελίξεις που έχουν προσλάβει πλέον τα χαρακτηριστικά ανθελληνικής καταιγίδας.
Το καινούριο στοιχείο, είναι πως σήμερα το γεωπολιτικό περιβάλλον έχει καταστεί πολυσύνθετο, και οι συνέπειες από την πολιτική ανεπάρκεια των κυβερνώντων σ αυτές τις συνθήκες, καθίστανται πλέον εκ των πραγμάτων εφιαλτικές.
Η διαχείριση της οικονομικής κρίσης – που δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία – και που σαφέστατα έβγαλε στην επιφάνεια με τρόπο εκρηκτικό, τις κακοδαιμονίες στις οποίες στηρίχθηκε και εδραιώθηκε το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα, έχει φέρει πλέον την Ελλάδα σ ένα κρίσιμο για το μέλλον της σταυροδρόμι.
Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται. Και όσο και αν συντηρούνται ακόμα σε επίπεδα «εμπορικού πολέμου», οι εξελίξεις παραμένουν απρόβλεπτες όσο και αντιφατικές. Μια τέτοια συλλογιστική έρχονται να την επιβεβαιώσουν τα «θερμά» επεισόδια μεταξύ ΚΙΝΑΣ και ΗΠΑ, τα «θερμά» μέτωπα μεταξύ ΗΠΑ και ΕΥΡΩΠΗΣ στον τομέα των εξοπλισμών, αλλά ακόμα και οι εγγενείς αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΑΓΓΛΙΑ και ΕΕ, και για την επιβολή στοιχειωδών κανόνων αναφορικά με τα κερδοσκοπικά παιχνίδια και την απόπειρα της πολιτικής χαλιναγώγησης των κρατικών οικονομιών.
Η ΕΕ με τη σειρά της τονώνει τις λογικές της κρατικής τρομοκρατίας και του υπερεθνικού μπαμπούλα των λαών, στοχεύοντας ευθέως όχι μόνο τις δημοκρατικές ελευθερίες αλλά και την ίδια την εθνική αξιοπρέπεια.
Οι διευρυνσιακές αναζητήσεις σε συνδυασμό με τις σχεδιαζόμενες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, δημιουργούν μια νέα κατάσταση. Πολλαπλά επικίνδυνη. Μέσα στην οποία απαιτείται αυξημένη πολιτική ευθύνη και εθνική επαγρύπνηση, την οποία δυστυχώς οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες δεν διαθέτουν.
Το μεγάλο πρόβλημα επομένως σ αυτές τις συνθήκες, δεν είναι μόνο οι διεθνώς κλιμακούμενες στρατηγικές και επιδιώξεις.
Αλλά ο συνδυασμός αυτών των εξελίξεων με ένα πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα που είναι ΑΠΡΟΘΥΜΟ και ΑΝΙΚΑΝΟ, ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΟ και ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟ, ΞΕΝΟΔΟΥΛΟ και ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟ, ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΟΧΕΥΣΗ και ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΝΙΚΑΝΟ ΝΑ ΧΑΡΑΞΕΙ πορεία Εθνικής Σωτηρίας.
Πρόκειται για ένα πολιτικό σύστημα που εχθρεύεται το λαό και τον ταπεινώνει. Τον περιθωριοποιεί και τον παροπλίζει, εν όψει σοβαρών εξελίξεων και καθοριστικών για το μέλλον του αλλαγών και γεωπολιτικών προκλήσεων.
Μέσα σ αυτό το διεθνές περιβάλλον, μέσα σ ένα κλίμα που κάθε άλλο παρά καθησυχαστικό θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς, η ελληνική κυβέρνηση έχοντας πλέον προσχωρήσει ανοικτά στο μπλοκ εκείνων που αντιστρατεύονται τους λαούς και έχοντας αποκαλύψει πλήρως τις ανθελληνικές διαθέσεις και προτεραιότητές της, προχώρησε σε τρία κατάπτυστα ατοπήματα.
1. Ομολόγησε και διακήρυξε απροκάλυπτα την εκχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, σε κέντ
ρα εξωθεσμικά, σε κέντρα υπερεθνικά, αποδεικνύοντας το πόσο «ελάχιστη» πολιτικά είναι, και με πόσο μειωμένη εθνική συνείδηση και περηφάνια σκοπεύει να διαχειριστεί το μέλλον αυτού του τόπου, τους δύσκολους μήνες που έρχονται.2. Προχώρησε στην εκχώρηση πολιτικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε εκατομμύρια αλλοεθνείς κατευθυνόμενους εισβολείς, δημιουργώντας έτσι την κοινωνική βάση πάνω στην οποία θα πατήσουν και θα καρποφορήσουν τα σχέδια των φονταμενταλιστών σε βάρος της εθνικής και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας. Κατέλυσε το Σύνταγμα και προσυπογράφει σταδιακά και την κατάργηση της ίδιας της Ελληνικής Δημοκρατίας.
3. Προχωρά με γοργούς ρυθμούς στο διαμελισμό της χώρας μέσω του «Καλλικράτη», δημιουργώντας έτσι τις θεσμικές, διοικητικές και κοινωνικές προϋποθέσεις προκειμένου να ευοδωθούν οι αλυτρωτικές – επεκτατικές επιδιώξεις αυτών που επιβουλεύονται το μέλλον του τόπου.
Και όλα τούτα, στην προοπτική ανεπίτρεπτων εθνικών υποχωρήσεων στα μεγάλα εθνικά προβλήματα που η ντε-φάκτο επίλυσή τους τίθεται επί τάπητος την επόμενη περίοδο.
Ο ελληνικός λαός επομένως, βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα καλά οργανωμένο σχέδιο που στοχεύει ευθέως τον ίδιο και την Ελλάδα, και επιπροσθέτως έχει την ατυχία να έχει την πολιτική εξουσία μια κυβέρνηση πρόθυμη να το υλοποιήσει, αδίστακτα, ανερυθρίαστα, απροκάλυπτα, προκλητικά.
Η Ελλάδα λοιπόν της επόμενης μέρας στα μυαλά των ενορχηστρωτών αυτού του σχεδίου, θα είναι μια Ελλάδα της κρίσης και της εξαθλίωσης, όπου:
- Η φτώχεια και η εγκληματικότητα θα έχουν παραλύσει την κοινωνία.
- Το πλιάτσικο στα σπίτια και τις επιχειρήσεις της γειτονιάς θα είναι πρώτο ζήτημα στην ημερήσια διάταξη της καθημερινότητας μας.
- Οι οργανωμένες επιθέσεις των αλλοεθνών δε θα στοχεύουν μονάχα τη ζωή του Έλληνα πολίτη, αλλά θα στοχεύουν ευθέως τους θεσμούς, τη δομή της κοινωνίας, την ίδια την εθνική μας υπόσταση.
- Ο νόμος της ζούγκλας θα κυριαρχήσει παντού. Η νομιμότητα θα καταλυθεί και οι Έλληνες πολίτες αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες τους και τη ζωή τους.
Μέσα σ ένα τέτοιο χαώδες κλίμα που ετοιμάζουν, η εθνική και η εδαφική μας ακεραιότητα θα απειληθεί.
Οι απειλούντες ετοιμάζονται πυρετωδώς και ο κυβερνητικός θίασος περί άλλων τυρβάζει…
Η απάντηση σ όλα τούτα, δεν μπορεί να είναι μια μεροδούλι – μεροφάι πολιτική δράση.
Επιβάλλεται να είναι μια απάντηση πολιτικά συνολική και πολιτικά σωστά στοχευμένη.
Το να πέσει άμεσα αυτή η επικίνδυνη κυβέρνηση που δεν κάνει κανέναν μας περήφανο για τις επιλογές της, σαφέστατα και αποτελεί στόχο ύψιστης εθνικής σημασίας.
Αν όμως αυτός ό στόχος δε συνδυάζεται με την επιδίωξη για συνολική ανατροπή του πολιτικού συστήματος που γεννά και αναπαράγει τέτοιες κυβερνήσεις και τέτοιες πολιτικές, τότε θα είναι ένας στόχος – φούσκα, χωρίς αντίκρυσμα ουσιαστικό, χωρίς προοπτική, που μόνο σε εναλλαγή προσώπων θα μπορεί να οδηγήσει.
Το να μην καταστεί λοιπόν αυτή η αλλαγή, μια τυπική εναλλαγή προσώπων στο μοτίβο της ίδιας εγκληματικής πολιτικής, προϋποθέτει:
1. Πειστική ΣΥΝΟΛΙΚΗ εναλλακτική πολιτική πρόταση και όχι αποσπασματικές παρεμβάσεις. Πρόταση που θα στοχεύει το πολιτικό σύστημα και δε θα εξαντλείται στο ρετούς της διαχείρισής του.
2. Ξεσηκωμένο λαό, αποφασισμένο να μάχεται για τα δίκια του, σ έναν αγώνα που θα ενσωματώνει στοιχεία πατριωτισμού και θα αναδεικνύει τις κορυφαίες εθνικές μας υποθέσεις.
Αυτός ο λαός επομένως έχει ανάγκη να εμπνευστεί σ έναν αγώνα που δε θα είναι εφήμερος.
Σ έναν αγώνα που δε θα εξαγοράζεται με το πρώτο ξεροκόμματο στο μισθό.
Σ ένα αγώνα που θα φωτίζεται στην προοπτική μιας άλλης Ελλάδας και όχι απλά μιας επόμενης μέρας και ...βλέπουμε.
3. Αποφασισμένους και σωστά προσανατολισμένους ηγέτες, που δε θα καταγίνονται με μονομέρειες στη σκέψη και την πρακτική, που θα βλέπουν τη δυναμική στο κίνημα, θα την τονώνουν, θα την ενισχύουν, θα την μπολιάζουν και δε θα το αφορίζουν για τα λάθη και τις ανεπάρκειές του.
Που θα μπορούν να φανατίσουν δημιουργικά αυτό το λαό καταδεικνύοντας του ότι μπορεί και πρέπει να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων, αφέντης στον τόπο του και κυρίαρχος στην πατρίδα των παιδιών του.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ... ΟΣΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΑΣ ΣΗΚΩΣΟΥΝ ΤΟ ΓΑΝΤΙ.
ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου