Ο Γιώργος ο Στοχαστής

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Ο Γιώργος ο Στοχαστής, όπως πάντα, ταξιδεύει. Από την λιβυκή έρημο στο Καζακστάν, μια με κελεμπία, μια με την γκιμναστιόρκα και καλπάκι, αμολάει τους στοχασμούς του στους ανύποπτους κι αδιάφορους ιθαγενείς.
Στην σκηνή του Καντάφι, η φιλήδονη νοσοκόμα παραπονέθηκε ότι ο Γιουνάν μουσαφίρης, που ‘λεγε κάτι ακατάληπτα για ηλεκτρονική πράσινη αποκολοκύνθωση, μύριζε σαν κάδος απορριμάτων αλλά τα «Νέα της Σαχάρας» ενημέρωσαν την Τζαμαχιρία, ότι όλη η πρωτεύουσα του Γιουνανιστάν μυρίζει σαν χωματερή. Ο Γιώργος περνώντας να πάρει καμμιά αλλαξιά, το μαύρο του κολάν και το διαστημικό γυαλί, είχε ανοίξει το παράθυρο του υβριδικού, όπως πήγαινε στο αεροδρόμιο και πήρε μυρωδιά. Ο αραβικός σοσιαλισμός όμως κατανοεί τα προβλήματα του ελληνικού νεοφιλεύθερου σοσιαλισμού στις λεπτομέρειες του προτσές.
Ο Τζώρτζι μπόϊ ασχολείται με την βαριά πολιτική φιλοσοφία, τα οράματα του, που μόνο όσοι μασουλάνε μεσκάλ και πίνουν μπάφο προυσαλίδικο, μπορούν να κατανοήσουν. Πως λέει το τραγουδάκι «πίνω μπάφους και παίζω προ» ή το παλιό καλό «πέντε μάγκες στον Περαία, έψαχναν να βρουν τεκέ»;
Ε, να τι είπε, ο τουρίστας ηγέτης μας, το άκουσα σήμερα στους φοβερούς «Αδιάβροχους» στο ραδιόφωνο του ΑΝΤΕΝΝΑ: «το Διαδίκτυο», είπε ο Στοχαστής, «είναι ο χώρος στον οποίο πλέον θα γεννιούνται και θα καταστρέφονται πολιτισμοί»….. Όχι δεν κάνω πλάκα, τον άκουσα με τ’ αυτιά μου. Αυτό πάει σετ, φούστα μπλούζα, με το «να εξανθρωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση». Τι πίνεις ρε Πρόεδρε, τι πίνεις και δεν μας δίνεις, να μπούμε κι εμείς στο ρόλερ κόστερ του εγκεφάλου σου για να μοιραστούμε τον βραβευμένο στοχασμό σου;
Αυτό είναι σασπένς, έτσι;
Να περιπατείς εν κοιλάδι σκιάς θανάτου, μες τη μαύρη κρίση, και να ΄χεις οδηγό τον «νεραϊδοπαρμένο» του χωριού.
Το ξέρετε το μυστικό, δεν το ξέρετε; Μέσα στο ανώτατο σοβιέτ του μνημονιακού σοσιαλισμού τα συντρόφια δεν μιλάνε μεταξύ τους. Στα περισσότερα ζητήματα η χώρα πηγαίνει με τον αυτόματο πιλότο. Ο δε Γιώργος, εζήλωσε και ξεπέρασε τον Χατζηανέστη, τον οποίο, επαναλαμβάνω, θα ξαναντουφέκιζα ασμένως ακόμη και μόνος μου, με τον Gras του παππούλη μου. Εκείνος διοικούσε την τύφλα του από τα μετόπισθεν στη Σμύρνη, το ψηλό παιδί από τη Μινεσότα είναι πιο προχωρημένο. Κυβερνάει τη χώρα από τις αίθουσες VIP των αεροδρομίων. Εν πτήσει από τον κόλπο της Σύρτης στον  Καύκασο στέλνει κανά SMS στον Αντιπρόεδρα, να δει αν έφαγε για βράδυ και τι κάνει η μάμμυ.
Στη χώρα του Στοχαστή οι άνθρωποι κόβουν το φόβο και το άγχος με το μαχαίρι, σαν πυκνό πούσι το χάραμα. Λένε ο ένας στον άλλο με μαύρο μάτι και  σταυρώνοντας τα χέρια «τί θα κάνουμε;», λες κι ο Sepp Dietrich με την Σωματοφυλακή του Αδόλφου μόλις πέρασαν το Κλειδί.
Στα οχυρά της Γραμμής Παπανδρέου όμως δεν είναι κανείς, έχουν πάει στα λιβάδια να παίξουν την πράσινη ανάπτυξη και αντιεξουσιαστικό μπιζ. Οι γερμαναράδες όμως έχουν πολύ βαρύ χέρι στο μπιζ.
Αδέρφια μην ακούτε που λέω ότι είναι νεραϊδοπαρμένος, πλάκα κάνω. Μακάρι να ήταν, θα είχε τουλάχιστον τον αυτοτελή ισχυρισμό του μειωμένου καταλογισμού όταν καθόταν στον πάγκο.
Ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Εργώδης αποδομητής.
Εντελώς παράλογα, ενάντια σε κάθε εθνικό συμφέρον βάζει πλάτη στους ισλαμοφασίστες του Ερντογάν, δίνοντας ανάσα ζωής στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας.
Όμως τον τραμπούκο γείτονα μας ούτε να τον μυρίσουν δεν θέλουν οι γερμαναράδες. Τους σταματήσανε μια φορά στη Βιέννη οι Αυστριακοί, αυτή τη φορά θα τους σταματήσει το Βερολίνο. Και φυσικά ακόμη θ’ απορεί ο Σαρκοζί, γιατί δεν λέμε εμείς αυτά που λέει αυτός για τα θρασύτατα αλλά οικονομικώς νταβραντισμένα μεμέτια.
Ε, Γιώργο, δεν τους θέλει κανείς. Α, συγγνώμη: George dude, nobody wants them. Γκέγκε;
Λέτε ότι δεν ξέρει πως δεν μπορεί να αβαντάρει να γίνει μέλος μια χώρα που δεν αναγνωρίζει άλλη χώρα ήδη μέλος, και μάλιστα την Κύπρο; Ξέρει. Κανείς δεν τον παρασύρει, ούτε τ’ αδερφάκι του, ούτε ο τύπος με το λακαρισμένο μαλλί και το διδακτορικό που δεν κατέθεσε (Φον Παρά Τρίχα Δόκτωρ), ούτε κανείς.
Τι έχει κάνει, ξέρετε, για την συμμετοχή της Ελλάδας μαζί με την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο στην  εκμετάλλευση των τεραστίων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, διπλάσιων της Αλάσκας κι εφάμιλλα της Σιβηρίας; Τίποτα, nada, nichts, nothing. To Υπουργείο Εξωτερικών παίζει τις λίλιζες, το Υπουργείο Ανάπτυξης Δια Βίου Μάθησης και Τρεις τον Κλαίγανε και Πέντε Τον Μοιρολογούσανε ή όπως διαολο το λένε, δεν μπορεί, είναι απασχολημένο με το πως θα μπούνε οι μεγαλοεκδότες στο…ΕΣΠΑ. Η δε Μπιρμπίλη, δεν ξέρω, φυσάει τις ανεμογεννήτριες για να γυρίσουν, έστω λίγο.
Αντιθέτως τα μεμέτια, επειδή από το Καστελόριζο μπορούν να πατήσουν και να βουτήξουν στο μέλι το βρώμικο από το αίμα τόσων λαών χέρι τους, κάνουν τα γνωστά δικά τους.
Παράλληλα ο Ερντογάν ο φίλος μας, που θέλει το καλό μας, πουσάρει αγρίως το κίνημα για την Φυσική (λέγε με Μεγάλη) Αλβανία και δίνει χρήμα και ποικίλη στήριξη στους Τσάμηδες. Θυμηθείτε το, μια ημέρα των ημερών θα έχουμε ντράβαλα. Εκτός από τα spreads υπάρχει κι ο UCC. Κατσαπλιάδικο ξεκατσαπιάδικο, λίγο ύπνο του δικαίου ακόμη, λίγη διάλυση παραπάνω και θα ‘ρθουν κι οι ναρκέμποροι – νταβαντζήδες που «σπρώχνουν» οι ισλαμοφασίστες της Άγκυρας, ν’ ανοίξουν το χορό.
Μικροί άνθρωποι σε μεγάλους καιρούς. Μας κυβερνάει ο κατιμάς της κοινωνίας μας, που ανάλωσε περισσότερη ενέργεια για να σπείρει τον πανικό, παρά για την ανάπτυξη της χώρας.
Έχουν κάνει τέτοια ζημιά στο ηθικό του κόσμου, που, ειλικρινά, πιστεύω πως αυτός θα είναι ο πρώτος κι απαιτητικότερος άθλος του Αντώνη Σαμαρά όταν έρθει η ώρα. Γιατί θα ‘ρθει.
Εν τω μεταξύ κατέβαινα, ρε παίδες, τη Συγγρού προχθές το πρωΐ που πήγαινα στ’ άγια χώματα, στον Περαία, κι είδα τα γραφεία της κόρης του πατέρας της, με κάτι μπιζιμπόντηδες κουστουμάτους απέξω, «παράγοντες» του εξαπτέρυγου ή της φρουράς, ποιος ξέρει. Τι είναι η ζωή, ε; Ξεκίνησε για πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ν.Δ. και πρώτη ελληνίδα Πρωθυπουργός και κατέληξε πρόεδρος στατιστικού λάθους. Τίποτα δεν είμαστε τελικά. Δυο χούφτες χώμα…

 πηγη