Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΤΑΚΗ

ΘΛΙΨΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΤΑΚΗ

Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών εκφράζει την θλίψη της για την απώλεια του μεγάλου Έλληνα δημιουργού της διασποράς Νίκου Παπατάκη.

Ο Νίκος Παπατάκης με την ζωή του, το έργο και την δράση του, υπήρξε ένα πρότυπο ανθρώπου που οι αρετές του σπανίζουν διαρκώς στις μέρες μας.

Εκτός από μεγάλος δημιουργός του Κινηματογράφου ήταν πάνω από όλα πολίτης του κόσμου. Μας μίλαγε πάντα, ότι ο άνθρωπος της τέχνης για να είναι χρήσιμος, πριν αρχίσει να δημιουργεί πρέπει να γίνει ο ίδιος έργο τέχνης, να ζεί σαν καλλιτέχνης, αρχή που τήρησε και διατήρησε σαν φωτεινό παράδειγμα, μέχρι τέλος, χωρίς να φοβάται κανένα τίμημα.

Το έτος 2000, σε εκδήλωση προς τιμήν του, παρουσία του ίδιου του Νίκου Παπατάκη, ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος της Ε.Ε.Σ.  

Το 2005 βραβεύτηκε με τον Χρυσό Αλέξανδρο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Ο Νίκος Παπατάκης, γεννημένος στην Αντίς-Αμπέμπα από Έλληνα πατέρα και μητέρα ντόπια, έζησε τα πρώτα χρόνια του ανάμεσα στην Αιθιοπία και την Ελλάδα. Το 1939 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Ξεκίνησε να δουλεύει κομπάρσος σε ταινίες. Στη συνέχεια έγινε ιδιοκτήτης του περίφημου καμπαρέ «La Rose Rouge», όπου τραγουδούσε η μούσα των υπαρξιστών, Ζιλιέτ Γκρεκό. Ήταν ήδη παντρεμένος με την ηθοποιό Ανούκ Εμέ, με την οποία απέκτησαν μία κόρη, τη Μανουελλα.

Η πρώτη του ταινία, «Οι άβυσσοι» (1963), βασισμένη στις «Δούλες» του Ζάν Ζενέ, με θέμα τήν ιστοριά τών αδελφών Παπέν που κατακρεούργησαν την κυρία τους, προκάλεσε σκάνδαλο. ΄Το Φεστιβάλ των Κανών μάλιστα αρνήθηκε να την προβάλλει. 

Ακολούθησε  το 1967 μία ακόμη τολμηρή ταινία, «Οι βοσκοί της συμφοράς».  Το «Gloria Mundi» (1976) είχε θέμα τα βασανιστήρια στην Αλγερία.  Κατά τη διάρκεια  του αγώνα των Αλγερινών κατά της γαλλικής αποικιοκρατίας είχε δράσει ως «διακομιστής αποσκευών» για το FLN .  Επέστρεψε στο σινεμά με τη «Φωτογραφία» (1987), μία από τις πιο ωραίες ελληνικές ταινίες.

Η τελευταία του ήταν οι «Ισορροπιστές», το 1992.

Η απουσία του θα είναι μεγάλη για μας καθώς επικοινωνούσαμε συχνά μαζί του, ανταλλάσαμε απόψεις για το παρόν και το μέλλον του κινηματογράφου, μέχρι πριν από λίγες ημέρες….

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ